خانه بوردو تماشاگر خود را با رد تمامی عرف های شناخته شده معماری دلشاد می کند.

به عنوان مثال ستون ها متداول ترین فرم معماری می باشند و معمولا از ساختمان ها انتظار داریم که دارای زیرسازی های محکم و توپری بوده و سازه های فوقانی سبک تر باشند؛ اما در این خانه همه چیز برعکس است. یک مکعب بتنی وسیع که ظاهرا تکیه گاهی ندارد و بر روی فضای بازی شناور است.

رم کولهاس در اینجا یک تیر فلزی منفرد که تقریبا یک طبقه ارتفاع دارد را در بالای ساختمان قرار داده و بیشتر شبیه علامتی در ساختمان است تا قطعه ای از سازه عملکردی. اگرچه این خانه طرحی عملی است که به قدر کفایت و حتی بیش از آن به نیازهای فیزیکی و روحی صاحب معلول خود و خانواده اش پاسخ می دهد، هر یک از سه طبقه ساختمان دنیایی متفاوت است. اولی نیم طبقه ای در زیرزمین است که در راس تپه ای کنده شده و دارای دیواری شیشه ای است که رو به محوطه ورودی می باشد.

کمی بالاتر زیر طاقی رنگ نشده و زمخت، مکعب بتنی به طوری قاطع فضا را به بیرون رانده و نگاه بیننده را به بیرون، بر فراز دره گرون و شهر بوردو فرانسه در دور دست ها هدایت می کند. طبقه بالا در داخل مکعب بتنی، دنیایی تقریبا محصور از فضاهای به هم بافته است که برخی رو به آسمان دارند. تنها اتاق خواب والدین در انتهای شرقی دارای دید به اطراف از طریق انتهای باز مکعب می باشد.

مهم ترین فضا در کل خانه، آسانسور آن است که مطمئنا آسانسوری معمولی نیست و یک اتاق کامل شبیه اتاق مطالعه ای مبلمان شده دارد که سه طبقه ارتفاع دارد.