به گزارش ارگان معماری: خانه ای که ملنیکوف برای خود و خانواده اش در یک خیابان مسکونی معمولی، در شهر مسکو روسیه ساخت، به عنوان اثری غیر معمول و عجیب تلقی می شود. این طرح بیشتر شبیه یک کلیسا یا افلاک نماست تا یک خانه.

منتقدین می پندارند که استوانه های سوراخ دار درهم ادغام شده با پنجره های لوزی شکل آن، معنای مرموزی دارند. ملنیکوف عقاید عجیبی داشت؛ مثلا در مورد اتاق خواب ها، سه فرم مقبره ای شکل دارد که با گچ کاری نرمی حجاری شده اند و با آرایشی متقارن در زمین تعبیه گردیده اند. این سه فضا بعنوان تختخواب های والدین و دو فرزند بکار رفته و توسط پارتیشن های کوتاه ثابتی پوشیده شده اند.

اما از نگاهی دیگر، خانه کاملا معقول است. فرم طرح برخاسته از تجزیه و تحلیل منطقی خواص سازه ای مصالح غالب ساختمان، یعنی آجر باربر می باشد. استوانه فرمی ایستاست که نیازی به پشت بند ندارد، همچنین فرم لوزی شکل گشودگی ها هنگامی پدید آمد که بازشوهای دیوار آجری از فرم قوس های نگهدارنده ی بالای پنجره ها به جای نعل درگاه ها تبعیت کردند.

این خانه از نظر فضایی و در مقطع نیز مانند پلان مبتکرانه طراحی شده است. نشیمن با ارتفاع دو طبقه در طبقه همکف که توسط پنجره بزرگ رو به خیابان کاملا روشن شده است در کنتراست (تضاد شدت نور) با اتاق خوابی دارای بازشوهای لوزی شکل در همان طبقه در استوانه ی دیگر می باشد.

اتاق کار بالای اتاق خواب نیز دارای ارتفاع دو طبقه بوده و سه ردیف بازشوی لوزی شکل و یک گالری دارد که دسترسی به تراس روی سقف نشیمن را امکان پذیر می سازد. تراس دارای دید به اتاق کار می باشد و اتاق کار به نوبه خود به نشیمن اشراف دارد و این امر تعادل جالبی را میان تداوم و استقلال فضاها ایجاد می کند. ملنیکوف تا زمان مرگش در سال 1974 در این خانه زندگی می کرد.