آرامگاه عطار نیشابوری از نگاهی دیگر

.jpg)
بنایی است تاریخی که در دوره تیموری توسط امیر علیشیر نوایی، مشاور و ندیم سلطان حسین
بایقرا گورکان، بر روی قبر عطار نیشابوری ساخته شد.
.jpg)
70 نیز مرمت مختصری بر روی آین آرامگاه انجام شد. این بنا را شاه زاده سلطان حسین میرزا
نیرالدوله، فرمانفرمای وقت خراسان، در نیمه اول قرن چهاردهم هجری قمری تعمیر و تکمیل
کرد. مقبره شیخ عطار بار دیگر در دوره معاصر به همت انجمن آثار ملی مرمت شد. این تعمیر
از سال 1332 شمسی آغاز و در سال 1339 پایان یافت. بعضی از اقدامات این دوره عبارت است
از : کاشی کاری گنبد و نمای خارجی، پوشش کف با سنگ مرمر، کاشی کاری معرق و معقلی در
قسمت های مختلف بنا، تزیین داخل مقبره و نصب سنگ مرمر سیاه بر مزار.
.jpg)
و با توجه به تناسبات بنا و گنبد، مشخص شد که بنا به تدریج در خاک فرو رفته بوده است
و کف داخل مقبره را نیز بالا آورده بودند. بنابراین در این تعمیرات، سطح کف در داخل
و خارج بنا در حدود شصت سانتی متر پایین آورده شد.
.jpg)
شاعر و عارف نامی ایران در حدود سال 540 هجری متولد و در سال 618 در حمله مغول به شهر نیشابور، کشته شد. آرامگاه وی
در شهر نیشابور، استان خراسان رضوی، خیابان عرفان و در محله باستانی شادیاخ (نیشابور
کنونی) هر ساله پذیرای علاقمندان، ادب و فرهنگ ایرانی است. آرامگاه عطار در سده نهم
هجری ساخته شده است.
.jpg)
کاشی کاری شده و چهار در ورودی است. در نمای بیرونی آن چهار غرفه کاشی کاری شده تعبیه
شده است و در وسط بقعه، قبر عطار و یک ستون هشت ترکی به ارتفاع 3 متر وجود دارد.
.jpg)
دکان عطاری داشت. وی یکی از پرکارترین شاعران ایرانی به شمار می رود و بنا به نظر عارفان
در زمینه عرفانی از مرتبه ای بالا برخوردار بوده است؛ چنانکه مولوی درباره او می فرماید:
“هفت شهر عشق راعطار گشت … ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم”. آز آثار زبان زد عطار نیز می توان به تذکرة الاولیا
و منطق الطیر اشاره نمود.
.jpg)
.jpg)