ایده در معماری

در حالی که معماری گذشته با تلفیق ، تطبیق و تکمیل ایده های فضایی مشخصی که فرم و مصداقهای عینی آن ، نظیر هشتی و ایوان ، حیاط و پنج دری ، از قبل موجود بود ، سر و کار داشت ؛ معماری امروز ، بیشتر از گذشته به جوهر معماری ، فضا ، فرم ، نور و رنگ توجه دارد . طراحی معماری نیز در این شرایط از ایده هایی مجرد آغاز می شود و سپس به طرح فضای عینی زندگی ، می انجامد . عبور از مقوله ای ذهنی و مجرد به پدیده ای عینی ، لحظه ای جادویی است . 

پوسته خرچنگی که لوکوربوزیه در سال 1946 در یک ساحل یافته بود ، به ایده ای برای مهمترین آثار معماری معاصر تبدیل شد : سقف کلیسای رونشان در هر حال نه تنها فرمهای طبیعی ، بلکه تمام پدیده هایی که در این جهان وجود دارند ، از قبیل یک ساختمان یا حتی یک داستان و یک شعر نیز ممکن است به کاتالیزورهایی برای پرورش ایده ای در ذهن تبدیل شوند . نکته ی مهم ، چگونگی استخراج ایده از مقولات شناخته شده است . زیرا تبدیل مستقیم چیزهایی را که کنجکاوی ما را جلب کرده اند ، به معماری ، به اندازه ساختن ساختمانی به شکل خرچنگ ، مضحک است . 

معماری پیش از آنکه یک ساختمان باشد ؛ یک تفکر ، یک اختراع و یک واقعه پیش بنی نشده است . اختراع معمولا زمانی صورت می گیرد که به یک راه حل استثنایی نیاز باشد و کار معماری ، همواره در شرایطی صورت می پذیرد که به لحاظ زمانی ، مکانی یا موضوعی ، منحصر به فرد محسوب می شود و بنابراین نیاز به اختراع دارد .