به گزارش ارگان معماری:پروژه ی بازسازی شهری در لافایت پارک دیترویت از توابع ایالت میشیگان آمریکا که اخیراً پنجاهمین سال گرامیداشت آن برگزار شد، یکی از موفق ترین پروژه های بازسازی بافت شهری در ایالات متحده آمریکا و نیز یکی از نمونه های برجسته ی معماری مدرن می باشد. این پروژه در یک پارک با مناظر طبیعی، آپارتمان های بلوک های برجی 21 طبقه را با خانه های تراسی یک و دو طبقه در زمینی به وسعت حدود 6/5 هکتار تلفیق کرده است.
مجتمع مسکونی لافایت پارک به منظور نوسازی بافت محل و جذب دوباره ی ساکنین به مرکز شهر اجرا شد. این سایت توسط هربرت گرینوالد خریداری شده و مورد ساخت و ساز قرار گرفت و معماران و طراحانی چون «لودویگ هیلبر سیمر» و معمار طراحی منظر «آلفرد کالدول» را برای کار در کنار میس ون در رو به کار گمارد.
سایت این مجتمع مسکونی دارای سه قسمت متصل به هم می باشد: در سمت شرقی دو برج آپارتمانی در دو سمت یک مرکز خرید قرار دارند؛ خانه های شهری در سمت غربی و با جهت گیری شمالی-جنوبی قرار گرفته اند و به دور یک میدان گاهی (کول دو ساک) ساماندهی شده اند. در حالی که نوار مرکزی با فضای سبز و یک مدرسه و تسهیلات تفریحی در نظر گرفته شده است. این فضای سبز و واحدهای اقامتی، بر روی مسیرهای دسترسی سواره و فضاهای پارکینگ (که کمی پایین رفته اند) قرار گرفته اند.
ایده های کلیدی مدرنیسم در ساخت و ساز و جزئیات اجرایی این مجتمع مسکونی و خانه های شهری نیز نیز ادامه یافته اند. هر دو گونه ی ساختمان، دارای سازه ی بتنی مدرن مشابه و نیز شیشه های رنگی با قاب های آلومینیومی یا فلزی می باشند. خانه های شهری گونه ای از کارهای میس ون در رو هستند که کمتر شناخته شده اند. هر دو گونه، دارای پلان باز بوده و آشپزخانه و حمام ها در مرکز قرار گرفته اند و در داخل خانه های دو طبقه، پلکان از فضای نشیمن شروع می شود. فضاهای بالاتر که متعارف تر هستند دارای سه اتاق خواب و یک حمام در هر یک از دو واحد می باشند. اتاق خواب سوم در هر کدام از واحدها در دو سمت دیوار مشترک قرار گرفته است. همه خانه ها دارای زیرزمین هایی برای فضاهای تفریحی می باشد و در پشت واحدهای یک طبقه، حیاط باغچه ای محصور خصوصی وجود دارد.
پارکینگ ها به صورت گروهی در فاصله ای از خانه ها قرار گرفته و دارای دسترسی از طریق مسیرهای پیاده ی منتهی به درهای ورودیِ واحدها می باشند. تنها تفاوت موجود در مصالح ساختمانی، دیوارهای آجری انتهایی می باشند.
پس از مسائل مربوط به تامین مالی، تهدید به توقف پروژه در سال گذشته، برنامه هایی برای مرکز هنرهای نمایشی رونالد O. Perelman در مرکز تجارت جهانی در حال حاضر پس از توافق بین محل برگزاری و اداره بندر نیویورک و نیوجرسی آغاز می شود.
ارگان معماری به نقل آرچ دیلی می نویسد: توانایی معماری برای آوردن افراد با هم شاید یکی از بزرگترین ویژگی های الهام بخش خود باشد. و در حالی که بخش “آوردن مردم با هم” معمولا به صورت مفهومی معنی دار است، هیچ نوع ساختمان به اندازه ورزشگاه به اندازه شگفت انگیزی وجود ندارد که به معنای واقعی کلمه دهها هزار نفر در یک جا جمع شده باشد.
ارگان معماری می نویسد: مداخله حداقل به منظور تقویت ساختمان های تاریخی و سایت با ایجاد یک آستانه واضح برای بازدیدکنندگان به عنوان گردش در اطراف پایه قبر است. این مرکز به عنوان یک انتقال دهنده است که از طریق مرکز بازدید کننده جدید و صعود به بالای تپه، ساختمان ادغام با چشم انداز برای تبدیل شدن به محجوب و غیر قابل تشخیص است. بالا از ساختار جدید با ارتفاع بالای سطح تپه هماهنگ است، ایجاد یک پایگاه داده که معماری قدیمی و جدید را در سایت پیوند می دهد.
رتبه بندی شهرهای یک تلاش خطرناک است. هنگامی که این زمین بزرگ و 7.6 میلیارد ساکن آن هرگز به چیزی جز یک توافق نرسید چه می تواند عینی و منصفانه باشد؟ با این حال شرکت مشاوره بین المللی Resonance Consultancy چالش هایی را بر اساس نظرات مردم دریافت می کند : “بازدیدکنندگان شهر و ساکنان آن”.
به گزارش ارگان معماری:مجتمع مسکونی بوبشکو دارای 6 آپارتمان در 3 تراز می باشد که بر روی پارکینگ اتومبیل طبقه ی همکف قرار گرفته است. این ساختمان به 2 بلوک با 4 واحد در یک سمت و 2 واحد در سمت دیگر تقسیم شده و این دو قسمت توسط یک مسیر عبوری مرکزی از هم جدا شده اند.
اَرگان معماری می نویسد: در طراحی تادائو آندو شکوه زیادی دیده می شود و عملکرد چشم انداز تگزاس نیز به عنوان بخشی از برنامه موزه در نظر گرفته می شود. گالری هایی با مساحت 53 هزار فوت مربع طوری تغییر کرده اند که احساس مجسمه ها و نقاشی های باشکوه را در فضای فراوان به بازدیدکندگان بدهند و هرگونه احساس محدودیت را از بین ببرند.
به گزارش ارگان معماری:در مورد خانه باوینگر چیزی که مورد قبول همه ی افراد باشد، وجود ندارد؛ این خانه حتی درون و بیرونی مجزا از یکدیگر ندارد. فضایی که توسط دیوار سنگی حلزونی شکل آن ایجاد شده است، از گشودگی نسبی تا محصور بودن نسبی ادامه می یابد.
به گزارش ارگان معماری:زندگی سلامت موضوع اصلی مدرنیسم، در دهه 1920 بود؛ معماری سفید رنگ جدید، ضیافتی از هوای تازه، نور آفتاب و فضایی برای جسم انسان آزاد شده بود.
موزه هنر فورت ورث، اثر آندو، معمار برجسته ژاپنی، از معدود آثار او در خارج از ژاپن به شمار میآید. او با ظرافت و دقت خاصی طبیعت را وارد معماری میکند، چنان که گویی از ابتدا جداناپذیر بودهاند. با ارگان معماری همراه باشید تا با این شاهکار معماری بیشتر آشنا شوید.
به گزارش ارگان معماری:از آنجا که به طور کلی معماری “ریکاردو لگورتا” و فرزند وی “ویکتور لگورتا” بیشتر ساختمان محور است تا زمینه گرا، کتابخانه عمومی سن آنتونیو ایالت تگزاس آمریکا نیز همچون سایر آثار آنها پیوند ضعیفی از لحاظ رنگ و فرم با بستر و زمینه خود داشته و بیشتر سعی دارد تا به عنوان عنصری شاخص در مقیاس شهری شناخته شود تا ساختمانی ساده که بدون توجه به آن نیز می توان از مقابلش عبور نمود.
ارگان معماری میگوید: هر چند که شکل گیری “معماری سفید” حاصل نظریات و آثار پنج معمار نیویورکی در دهه شصت و هفتاد و میلادی بوده است، اما در این میان وفاداری ریچارد مه یر به این نوع از معماری مهم ترین عامل تداوم و ماندگاری معماری سفید می باشد.