فرودگاه بین المللی کویت
.jpg)
به گزارش ارگان معماری:طراحی جاه طلبانه، فضای داخلی رویایی و محیطی هیجان انگیز، این ها واکنش ها و القابی است که به پروژه جدید دفتر طراحی فاستر و همکارانش داده شده. البته مانند هر پروژه ی دیگری مخالفانی هم وجود دارند، اما این طور که پیداست همکاری وزارت کار عمومی کویت با نورمن فاستر در قدم اول بسیاری از نگاه ها را به سوی خود معطوف کرده.
ابعاد ترمینال ها حکایت از بلند پروازی تیم طراحی دارد. طول هر کدام از بال های این ساختمان سه پره 1200 متر یا 1.2 کیلومتر است. وقتی به داخل ترمینال وارد شوید ارتفاع سقف در بلندترین نقطه به 25 متر می رسد. سقفی که با ستون های بتونی بر افراشته شده و در بعضی از قسمت ها با سایبان هایی از مواد جدید می تواند نور طبیعی روز را به صورت غیر مستقیم به داخل هدایت کند.
.jpg)
حجم جامد ستون های بتونی و حرکت های مواج روی سقف در کنار طراحی قسمت هایی که با این سایبان ها پوشیده شده، الهام بخش نوعی قایق سنتی کویتی به نام «داو» است. نکته ای که شاید در تلطیف هر چه بیشتر این فضای داخلی، که در یکی از گرم ترین نقاط قابل سکونت کره زمین واقع شده، موثر باشد.
اما طراحی این فضای بسیار بزرگ برای این کشور بسیار کوچک برای چه هدفی صورت گرفته؟ موژان مجیدی مدیر اجرایی دفتر طراحی فاستر و همکاران “مقیاس طراحی این فرودگاه را نشان دهنده نگرش و دیدگاه آینده نگر برای سرمایه گذاری در زیرساخت ها و طراحی جاه طلبانه فضاها را به همان اندازه موثر و گیرا می داند.”
این فرودگاه به طور سالیانه ظرفیت پذیرش 13 تا 25 میلیون مسافر را داراست، اما نقشه های طراحی شده این امکان را می دهند تا با طرح های توسعه، این پروژه در آینده توانایی میزبانی 50 میلیون مسافر در سال را داشته باشد. نکته ای که می تواند مقصد بسیاری از مسافران را تغییر دهد و یا محلی برای تجدید قوای خطوط هوایی و مسافران آن ها باشد.
