آپارتمان های رو فرانکلین
.jpg)
به گزارش ارگان معماری:آپارتمان های رو بنجامین فرانکلین به دلیل برجستگی شان از لحاظ ساخت و اجرا در تاریخ معماری جهان ثبت شده اند.
این ساختمان از اولین تجارب آگوست پِره در استفاده از بتن مسلح است. از جمله نمونه های دیگر این نوع ساختمان سازی می توان به تییتره دو شانزلیزه (1914)، نوتردام دورینسی (1922)، و موزه ی آثار عمومی (1937) اشاره کرد. اما این ساختمان به دلایل دیگری نیز مهم شناخته می شود: از نظر سبک شناسی به این ساختمان به عنوان طلایه دار مدرنیسم نگریسته می شود، همچنین از نظر زیگفرید گدیین به عنوان اولین نمونه از “پلان باز” یا انعطاف پذیر شناخته می شود. این ساختمان به طور بارزی تفسیر مجددی از بلوک آپارتمانی پاریسی می باشد که بین دو دیوار مشترک ساخته شده است. دیوار بیرونی این بنا دیواری باربر، با مصالح بنایی می باشد که پنجره هایی از آن در آورده شده است؛ این دیوار در تراز خیابان از دید ناپدید می شود تا به جای آن شیشه دیده شودو در تراز بام نیز تبدیل به یک تراس گردد. فرم U شکل پلان، دارای تقعر در سمت خیابان بوده و محوطه یا نورگیر را در مقابل ساختمان جا بجا می کند و اتاق های مختلف در آپارتمان به یکدیگر دید دارند.
.jpg)
محدوده ی تجاری در دو طبقه ی زیرین قرار گرفته و دارای یک نیم طبقه است و هر یک از طبقات بالای، دارای یک آپارتمان منفرد می باشد. در پلان U شکل این ساختمان، پله و آسانسورها در قسمت پشتی و در امتداد حمام و سرویس های بهداشتی می باشد که این امکان را فراهم می کند تا تمام قسمت های مسکونی به سمت خیابان باشند. آشپزخانه در کنار دیوار بیرونی ساختمان، در بالای ورودی و نزدیک به راه پله خدمه جانمایی شده است. سه فضای مسکونی با تناسب خاصی در مرکز پلان قرار گرفته و به روش مرسوم فرانسوی به یکدیگر متصل شده اند. سالن مرکزی دارای دیوارهای شیشه ای سراسری می باشد و شومینه ای در آن طراحی نشده است؛ در عوض تمرکز فضا بر دید به بیرون و به پاریس قرار داده شده است.
.jpg)
پلان تیپ طبقات این ساختمان، دارای دو بالکن با دید به خیابان می باشد و در ترازهای بالاتر، پلان تغییر کرده و با عقب نشینی هایی، تراس های بام ساختمان را به وجود می آورد.در طبقه ی هفتم، سالن مرکزی عقب نشینی کرده تا بالکنی سراسری در عرض ساختمان به وجود آید. تراس آپارتمان طبقه ی نهم (که مساحتی بسیار کمتر دارد) دارای نردبانی برای دسترسی به تراس بالای سقف خود می باشد و نردبان دیگری به سمت پایین به تراس طبقه ی هشتم دارد؛ چرا که این تراس از اتاق خدمه که در طبقه ی هشتم قرار دارد، غیر قابل دسترسی است. طراحی این ساختمان با سقف های بلند، سطوح شیشه ای وسیع، بالکن و تراس هایی در تراز سقف، همگینشانه هایی از تفکر جدید در مورد آپارتمان نشینی می باشد که تمرکز بیننده را از داخل فضا به سمت نور و فضای باز معطوف می کند.
