لی سیلندر سونور
.jpg)
به گزارش ارگان معماری:ترکیب معماری و صوت؛ منجر به ایجاد و خلق فضاهایی قابل انعطاف و سرزمین های نامرئی بدون مرزهای فیزیکی محدود می شوند. البته استدلالی هم هست که بیان می کند معماری فقط بصری است و فقط اراده ای برای ایجاد محدودیت ها و مرزها دارد. در حالی که این همه ماجراجویی معماری نیست.
البته این مساله مهم است که بتوان این حرفها را در قالب فرم و کالبد بیرونی عرضه کرد و نحوه ارتباطش با شهر را نظاره گر بود. برنهارد لایتنر (Bernhard Leitner) یکی از معدود معمارانی است که به دنبال این نوع نگرش و ارتباطات میان معماری و صوت رفت. لایتنر به عنوان یک معمار و آهنگساز صدا می داند که ادراک شامل مواد صدا و خطوط پویای فرضی و … در محیط وجود دارد.
.jpg)
فضا و صوت، طول قطعی در زمان ندارند. آنها در وضعیتی گذرا و بدون پایان قرار دارند. برنهارد لایتنر به ما نشان می دهد فضایی که ما در آن قرار داریم، برای دیدن و شنیدن نیاز به چه تغییراتی دارد. حتی معتقد است که تنفس هر فرد بخشی از معماری غیر استاتیک است. فعالیت های او منجر به تولید معماری جدیدی شد که حاصل تجربه معمار، هنر آهنگساز و اراده مجسمه ساز بود.
.jpg)
لی سیلندر سونور (Le Cylindre Sonore) در یک باغ بامبو، با چشم اندازی زیبا در دلاویلت پاریس فرانسه (de la Villette) در سال 1987 ساخته شد. رهگذران که در داخل این فضای سیلندری شکل قرار دارند، در آن فضا متوقف و متمرکز می شوند و صداها را از محیط پیرامونی می شنوند. معماری بسته ای که تنها از سمت سقف باز و تحت پوشش آسمان است.
.jpg)
قطر داخلی سیلندر دوگانه 5 متر و ارتفاع آن 10 متر است. پشت هشت ستون آن، سه بلندگو به صورت عمودی نصب شده است. فضای مدور بین دو دیوار منحنی، فضای کاربردی برای نگهداری از بلندگوها است که برای نگهداری و کنترل این 24 بلندگو بسیار مناسب است.
.jpg)
