خانه مالاپارت
.jpg)
به گزارش ارگان معماری:کورزیو مالاپارت، آشیانه تنهای خود؛ واقع در دماغه صخره ای در جزیره کاپری را چنین توصیف کرد: “خانه ای شبیه خودم”. از قرار معلوم او خود را تندیسی اسطوره ای، شاعر یا پادشاه تصور کرده است.
درحقیقت کورزیو مالاپارت یک روزنامه نگار و یک فعال سیاسی بسیار مهم بود، که توسط فاشیست ها، قبل از جنگ جهانی دوم و توسط ضد فاشیست ها، پس از جنگ زندانی شد. او از نفوذ سیاسی خود برای از بین بردن محدودیت ساخت در این جزیره استفاده کرد. جزیره کاپری در جنوب ایتالیا و در ورودی خلیج ناپل، نزدیک شهر ناپل واقع شده است. این جزیره دارای شش کیلومتر طول و حداکثر دو و نیم کیلومتر عرض است. ارتفاع صخره‌های آهکی آن به 275 متر می رسد و مرتفع ترین نقطه جزیره از سطح دریا 586 متر است. در این جزیره آثار باستانی فراوانی متعلق به ماقبل تاریخ و امپراتوری رم وجود دارد، که از جمله خرابه های 12 ویلای ساخته شده توسط امپراتور تیبریوس که ده سال در کاپری حکومت کرد، به چشم می خورد.
.JPG)
مقیاس و سادگی، رموز قدرت این ساختمان هستند. به نظر می رسد این ساختمان که کمی بیش از یک مکعب عریان است، قسمتی بیرون زده از همان صخره ای است که بر روی آن قرار دارد؛ اگر چه مانند یک دژ بر ساحل دریا حکم فرمایی می کند. این طرح معمولا به معمار خردگرا ادالبرتو لیبرا نسبت داده می شود؛ اما طرح لیبرا چیزی بیش از یک نقطه آغاز نبود. این خود کورزیو مالاپارت بود که شکل دهنده نهائی ساختمان بود.
.jpg)
مهم ترین ویژگی این ساختمان، مجموعه پله های گوه شکلی می باشد که تا روی تراس سقفی در قسمت ساحلی بنا پیش رفته است. فضاهای داخلی اکثرا کوچک و اتاق هایی جعبه مانند می باشند، به استثنای نشیمن اصلی که محوطه ای بظاهر بیرونی و عظیم دارد.
.jpg)
پنجره هایی دلباز و خوش منظره عظیم، چشم اندازهایی هومری از خلیج ناپل دارند. این خانه برای اولین بار، 6 سال بعد از فوت مالاپارت توجه اذهان عمومی را به خود اختصاص داد و آن هنگامی بود که ژان لوک گدار آنجا را بعنوان محل فیلم برداری فیلم خود بنام خفت با بازی بریژت باردو انتخاب کرد.
