ویلاهای لاروش – ژانره
.jpg)
به گزارش ارگان معماری: شارل ادوارد ژانره طراح محلی خانه هایی به سبک کلاسیک، در سال 1923 به پاریس فرانسه حرکت کرده و به نام مستعار لوکوربوزیه، مدرنیستی کلان شهری، با بلند پروازی های بی حد و حصر تبدیل شد.
یکی از دوستان جدیدش بنام رائول لاروش یک مشتری سخاوتمند بود. لاروش کلکسیونی از نقاشی های مدرن که برخی اثر لوکوربوزیه بودند را در اختیار داشت. و خواهان یک خانه و گالری برای جا دادن آنها بود. اما زمینی برای ساخت نداشت.
.jpg)
در این میان توجه لوکوربوزیه به زمینی در آتیل جلب شد. و بعد از انجام مطالعات، سرانجام منتهی به ساخت دو خانه شد. مالک یکی از این خانه ها، لاروش و دیگری برادر لوکوربوزیه بود. استاندارد کردن و تکرار، ایده های اصلی لوکوربوزیه بودند؛ چرا که وی خانه های تمام شده خود را اگر نه بعنوان نمونه آزمایشی برای تولید انبوه، بلکه حداقل بعنوان آزمایش های گونه بندی در نظر می گرفت. این امر می تواند مبین این باشد که چرا با وجود تفاوت اساسی پلان های دو خانه، قسمت میانی نمای شمالی رو به خیابان آن ها متقارن است که دلالت بر جفت بودن آنها دارد.
فضای نشیمن تقسیم شده به سه ناحیه که اکثر فضای طبقه بالای خانه ژانره را اشغال می کند. اما در گالری خانه لاروش است که فضا، پویایی لازم را پیدا می کند. این فضایی است برای تأمل هنری و نیز برای تحرک که اولین معماری تفرجی لوکوربوزیه از میان کارهای متعدد تفریحی اوست. سفر به درون طرح، در ورودی جلویی، در بلوک پس نشسته ای که خانه را به گالری مرتبط می سازد، آغاز می شود و به یک باره خود را درون تالاری با ارتفاع سه طبقه می یابیم.
.jpg)
بال گالری مانند پل، از روی زمین بلند شده و در وسط، توسط تک ستون گردی نگه داشته می شود؛ این ستون بیش از یک عنصر سازه ای ساده، بلکه ایجادکننده پیلوت، یعنی سمبولی از رهاسازی فضا می باشد؛ این مطلب را به پلان های باز، فضاهای آزاد، پنجره های نواری، باغچه های سقفی و تمام عناصر سازنده ی معماری جدید اضافه کنید.
