موسسه فرهنگی جهان عرب، بنیادی فرهنگی- مطالعاتی است که با همکاری 18 کشور عربی و در جهت حفظ و اشاعه ارزش های فرهنگی جهان عرب و مبادلات علمی میان اعراب و کشورهای اروپایی در سال 1987 در پاریس فرانسه تاسیس شده است.
طراحی ساختمان اصلی این مرکز در سال 1981 و در طی مسابقه ای بین المللی به “ژان نوول” (jean nouvel) معمار صاحب نام فرانسوی سپرده شد. استفاده خلاقانه نوول از تکنولوژی روز و موفقیت وی در انعکاس موتیف هایی از معماری جهان عرب در کالبد ساختمانی مدرن، از مهم ترین عوامل شهرت این ساختمان بود. این اثر که از شاخص ترین کانون های فرهنگی شهر پاریس فرانسه محسوب می شود، ژان نوول را موفق به دریافت جایزه معتبر آقا خان نمود.
سایت قرارگیری پروژه؛ مفصلی است میان بافت سنتی و جدید شهر پاریس. ورودی این بخش از میان تندیس هایی سفید رنگ تعریف شده، که با اندکی فاصله نسبت به ساختمان اصلی، جلب توجه می کنند. جدا از این بخش، نظام توده و فضا؛ متشکل از دو ساختمان نیمه مستقل است که پیرامون حیاطی مرکزی و مربع شکل به یکدیگر متصل می شوند. توده ای که در مجاورت رودخانه قرار دارد جداره ای منحنی شکل داشته و فضای داخلی آن به موزه و گالری اختصاص یافته است. توده دیگر چهار ضلعی کشیده ای است که در انتهای آن پلکانی سفید رنگ و مدور همچون تندیسی عظیم در پشت جداره از شیشه و فولاد خودنمایی می کند. در این توده کتابخانه، سالن های مطالعه و تحقیق و بخشی از فضاهای اداری ساختمان قرار دارند. شکافی میان این دو توده، حیاط مرکزی را به فضای باز شهری مقابل ساختمان، متصل کرده و دید به خیابان نوتردام را از داخل بنا میسر می سازد.
کانسپت اصلی متاثر از انگیزه احداث بنا یعنی تعامل میان غرب و اعراب است. معماری ساختمان نمادی است از مبادلات فرهنگی میان گذشته و آینده، شرق و غرب. بدین ترتیب ساختمان در سیمای خارجی شفاف، برونگرا و از هرسو پذیرای عموم طراحی شده اما ساماندهی فضاهای داخلی آن درونگراست.
شاخصه اصلی بنا جداره ای است که بدون استفاده از مصالح سنتی نظیر کاشی و آجر و با پرهیز از تکرار نقش و نگارهای معماری اسلامی یادآور معماری مشرق زمین می باشد. استفاده از نظم، ریتم، تکرار و اشکال خالص نظیر مربع، دایره و شش ضلعی به نحوی انتزاعی یادآور نماهای مملو از تزیینات در سرزمین های عربی است. در ضمن کنترل و بازی با نور در فضاهای داخلی موسسه به وفور دیده می شود که ثمره طراحی هوشمندانه فیلترهای نوری است و احساسی همانند آنچه در مساجد تجربه می شود را بر می انگیزد.
نمای ساختمان از 240 دیافراگم تشکیل شده که کنترل میزان نور ورودی به ساختمان را به عهده دارند. این دیافراگم ها مانند لنز دوربین هر یک به طور مستقل میزان ورود نور به بنا را تنظیم نموده و در داخل نیز سایه هایی با نقوشی هندسی ایجاد می کنند.
این مرکز فراتر از یک موسسه فرهنگی بوده و شامل فضاهایی چون کتابخانه، سالن کنفرانس، فضاهای نمایشگاهی موقت، مرکز اسناد، کارگاه های آموزشی کودکان، کافه، سینما و یک موسسه زبان در طبقه همکف است که طیف وسیعی از فعالیت ها برای اشاعه فرهنگ عرب و بررسی تاثیرات متقابل فرهنگی میان کشورها را شامل می شود.
قلعه حفاظتی، خیابانهای سنگفرش پیچ خورده و طرح شهری قرون وسطایی همه ویژگی های بسیاری از شهرهای اروپایی ساحلی هستند. اما هنگام کاوش در شهر فرانسوی سن ملو ، دشوار است که باور کنیم که این به سختی شهر اصلی است. آنچه که Saint-Malo از بسیاری از شهرهای اروپایی که در کنار دریا قرار دارد را جدا از محل قابل توجهی که از خط ساحلی خارج می شود جدا می شود. تاریخ پیچیده آن است که چگونه در جنگ جهانی دوم شدیدا ویران شد، اما به زیبایی شناسی اولیه بازسازی شد.
رتبه بندی شهرهای یک تلاش خطرناک است. هنگامی که این زمین بزرگ و 7.6 میلیارد ساکن آن هرگز به چیزی جز یک توافق نرسید چه می تواند عینی و منصفانه باشد؟ با این حال شرکت مشاوره بین المللی Resonance Consultancy چالش هایی را بر اساس نظرات مردم دریافت می کند : “بازدیدکنندگان شهر و ساکنان آن”.
به گزارش ارگان معماری:طرح این خانه، اجرایی از سیستم سازه ای موسوم به دومینو با دال های کف بدون تیر و کنسول شده از ستون های باریک می باشد. این طرح یک مدل مجلل از طرح آپارتمان کارکنان، نمایش داده شده از پاویلیون دولسپریت نوو همراه با تراس سرپوشیده دو طبقه آن می باشد.
به گزارش ارگان معماری:سایت تماشایی پروژه “مرکز فرهنگی ژان ماری تی جی بائو” در مکانی میان دریا و مرداب واقع شده که دارای پس زمینه ای کوهستانی است. به گفته “رنزو پیانو” معمار این مرکز فرهنگی، زیبایی پوشش گیاهی و توپوگرافی خاص جزیره دورافتاده “نیوکالدونیا” در کرانه های خاوری استرالیا، منبع اصلی الهام وی در طرح پروژه بوده است.
به گزارش ارگان معماری:شارل ادوارد ژانره طراح محلی خانه هایی به سبک کلاسیک، در سال 1923 به پاریس فرانسه حرکت کرده و به نام مستعار لوکوربوزیه، مدرنیستی کلان شهری، با بلند پروازی های بی حد و حصر تبدیل شد.
به گزارش ارگان معماری:مرکز ژرژ پمپیدو نام مؤسسه هنری و فرهنگی است که در سال ۱۹۷۷ به نام ژرژ پمپیدو رئیس جمهور فرانسه در پاریس برپا شد. این مرکز شامل موزه ملی هنر مدرن، مرکز طراحی صنعتی، اداره توسعه فرهنگی است. نمایشگاه های هنری و فرهنگی نیز همیشه در آن برپا است. دو ارگان مهم دیگر یعنی کتابخانه عمومی مرجع و بنیاد پژوهش و هماهنگی موسیقی و آکوستیک نیز بخشی از این مرکز است.
به گزارش ارگان معماری:مجتمع تجاری پابلیکیس در یکی از قدیمی ترین و با اهمیت ترین مناطق تجاری و توریستی شهر پاریس فرانسه، در سال 2002، توسط دفتر معماری Michaele saee طراحی و ساخته شد.
اخیراً هتلی در کشور فرانسه آغاز به کار کرده است که برخلاف روال معمول به جای احداث در خشکی، بر روی قایقی در رود سن در مرکز شهر پاریس تعبیه شده است. برای آشنایی بیشتر با این هتل جالب و عجیب در ادامه مطلب با ارگان معماری همراه باشید.
به گزارش ارگان معماری:ترکیب معماری و صوت؛ منجر به ایجاد و خلق فضاهایی قابل انعطاف و سرزمین های نامرئی بدون مرزهای فیزیکی محدود می شوند. البته استدلالی هم هست که بیان می کند معماری فقط بصری است و فقط اراده ای برای ایجاد محدودیت ها و مرزها دارد. در حالی که این همه ماجراجویی معماری نیست.
ارگان معماری می نویسد: معماران Tetrarcدر فرانسه، ساختمان فرهنگی طراحی کرده اند که قادر به میزبانی موسیقی و تئاتر می باشد. همچنین این مجموعه به عنوان مرکز اجتماعات شهر و تجلی گاه مشارکت شهروندان به شمار می رود. پروژه دارای 4 طبقه بوده و امید است تا سال 2020 به اتمام برسد. مساحت کلی پروژه حدود 5082 متر مربع می باشد درحالی که بسیار جمع و جور به نظر می رسد. به طوری که، فرم کلی ساختمان به شکل مربعی است که در قسمت مرکزی آن حفره ای به صورت منحنی ایجاد شده که فضای باز سخاوتمندانه و حیاط مرکزی ساختمان به شمار می رود.