کاشی و سرامیک و پرسلان
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
خدا هستی ست…
تنها خدا وجود دارد و بس
بنابراین هرآنچه هست، اوست. نام دیگر خدا؛ هستی است.
بودن، خدا بودن است. ما از این حقیقت در حجابیم.
مسئله این نیست که چگونه به ذات ربوبی برسیم؛
مسئله اینست که چگونه حقیقت مذکور را درک کنیم.
ما زبان هستی را از یاد برده‌ایم.
باید حقیقت از یاد رفته را دوباره بیاد بیاوریم.
خود را بیاد آور. خود را کشف کن.
خود را بشناس، آنگاه خدا را شناخته‌ای…
ذات تو در ذات الهی مستحیل است.
همچون قطره‌ای که در دریا افتاده است.
و از او فقط نامی باقی مانده است و بس.
نامی که بنوبه خود، قطره فرو افتاده در دریا بیش نیست.
اگر خود را بشناسی، ذات الهی همه چیز را برای تو شهود خواهد کرد.
آنگاه درخواهی یافت که هرچیزی، خداست که به تصویر خویش می‌نگرد.
وقتی ببینی با خدا احاطه شده‌ای
ناخودآگاه به رقص در می‌آیی
شوری همچون طوفان تو را در بر می‌گیرد، تو را می‌رباید، می‌برد.
و تو را به لایتناهی پیوند می‌زند…