آوازه هنر ایرانی در سیدنی استرالیا

یاداشتی از دکترمحمود دهقانی
سنگین تر از روزهای دیگر است. من بیشتر به نمایشگاههای هنری شهر میروم و با گشت و
گذار در موزهها و گالریها، چند ساعت به تماشای کارهای هنری میپردازم. از این رو،
دیروز به گالری “نیو آلبیون” در شماره ۵۵ خیابان “آکسفورد” در
سیدنی رفتم. دو دوست فرهیخته از آموزش و پرورش و کتابخانه استرالیا و دوستی نیز از
دوستداران دانشنامه “ایرانیکا” در “استرال آسیا” همراهم بودند.
با استقبال هنرمندانه مدیر گالری آقای “آدم سیمس” فرصتی دست داد تا در نمایشگاه
که کارهای هنری معاصر ایران را از هنرمندان در برون و درون مرز برگذار کرده بود، گفتگویی
داشته باشم.
با چندین گالری در سراسر شهرهای بزرگ و پول دار جهان، با داد و ستد کارهای هنری توانسته
است دست به ابتکارات زیبایی بزند. این نمایشگاه با نمایشگاهای “ونکوور” کانادا،
شهرهای اروپایی و همچنین شهر دبی در بیخ گوش شهرهای ایران و حتا تهران پیوند داد و
ستد دارد.
برجستگی هنری آنان است که توانستهاند با هنر خود، برشی از نمای روزگار ایران کنونی
و پیشینه دیر پای آن را بازتاب دهند. از هنر نبشته نگاری “کالیگرافی” تا
نگارگری های نورپردازی شده و هنرهای الکترونیکی و هنر عکاسی از همه سو هنر این هنرمندان
ایرانی را در زیر یک تاق به داوری بازدید کنندگان گذاشته است. در کارزارهای هنری، زنان
ایرانی بیشتر از پیش با دیدگاه ژرف هنرمندانه گره ها و گرداب های فراروی فرهنگ دیر
پای سرزمین خود را با ناوک قلم و هنر نشانه گرفته اند.
و برون مرز، همچون فیلم های ایرانی توانسته است در نمایشگاه های شهرهای جهان جا باز
کنند و نه تنها گالری ها بلکه سازمان یونیسف نیز به پیشواز کارهای هنرمندان ایرانی
آمد.
ایرانی – فرانسوی “محمود زنده بودی” است که سازمان یونیسف آن را برای کارت
فراخوان جلوگیری از فلج کودکان در چهار ده سال پیش برگزید و با پخش آن مردم جهان را
به یاری کودکان افلیج فراخواند و آقای “تد ترنر” مدیر سرشناس رسانه
“سی ان ان” نیز با کمک یک میلیارد دلاری به پیریزی واکسیناسیون یونیسف برای
کودکان جهان، همت گمارد و یونیسف با امیدواری اعلام نمود که فلج کودکان در دو سال ریشه
کن خواهد شد.با تحریریه معماری ارگان همراه باشید
تبریزی آقای احد حسینی که کارهایش زینت بخش موزه آذربایجان در تبریز است، به ویژه مجسمه
مونالیزای او در پاریس و شهرهای دیگر اروپا نمایش داده شد و تماشاچیان به گونه ای شایسته
به پیشواز آن آمدند.
دارند، کمبود امنیت هنری است، چون مسئولان دولتی به هر گونهای از کارهای هنری غیر
دلخواه خود جلوگیری و با آنان ستیزه می کنند. از آنجا که هنر آیینه روزگار هنرمند است،
هنرمندان ایرانی کارهایشان بازتاب روزگاری است که میبینند و در آن زندگی می کنند.
آن گاه که با تنگ نظری مسئولان عرصه بر آن ها در خانه تنگ می شود، به میمنت چمبره الکترونیک،
از در و پنجره ها همچون تیغ آفتاب خاور سر برون آورده و تابان می شوند.
“نیو آلبیون” در سیدنی که از ۵ جولای تا ۴ آگوست ۲۰۱۲ میلادی برگزار است
دارای ژرفنای اثرگذار هنری است و راستی را بخواهیم توصیف آن ها در سخنی کوتاه آسان
نیست و باید از نزدیک این آثار خیره کننده را تماشا کرد تا دریافت که هنرمندان ایرانی
و ایرانیتباران نیز سری در سرهای هنر امروز جهان دارند و در جهانی که هنر و فرهنگ
کشورها چهار اسب میتازد، در رده ملت های ره گم کردهای نیست که گروهی، چون نیک بنگری
همه تزویر میکنند، میخواهند فرهنگ مردم این سرزمین چند هزار ساله را با کوتهبینی
خود به بازی بگیرند. در این گزارش بسیار کوتاه نگاهی به کار هنرمندان خواهد شد اما
در بر گیرنده همه گوشههای هنری کار این هنرمندان گران مایه نیست.
هارمونی رنگ “نبشته نگاری” های بسیار زیبایی همچون قالی بیهمتای خوشرنگ
ایرانی به نمایش گذاشته است.
در کف نمایشگاه نیز دیدنی است.
از زنان و دختران جوان امروز ایران و جهان دست به ابتکار زیبایی زده است.
“سمیرا هدایی” و “شهرزادچنگلوایی” با درهم تنیدگی هنر، گویاتر
از هزاران برگ نوشته، از زن ایرانی امروز سخن به میان آورده است.
متحده از پرتو هنر تبار خود در کار هنرمندانهاش نه تنها در زادگاه خود امریکا، بلکه
در گالری دبی نیز تاریخ را به تندار قالی بسته است.
کامرانی” هر یک با دیدی جداگانه به گوشههای ژرف هنر پرداختهاند. “عباس
کوثری” در کارهایی بکر، آموزش و کار زنان پلیس چادری در روزگار کنونی را به داوری
گذاشته است.
و کار ویدیویی ژینوس تقیزاده” نیز زیبا و برجسته است.
آنچنان ژرف است که چشم بازدیده کننده را میخکوب خود کرده و در تار و پود فرهنگ کهنسال
ایرانزمین به کاوش وامیدارد.
نام هنرمندانی که کارهایشان در نمایشگاه
“نیو آلبیون” نمایش داده شده:
قربانعلی اجلّی متولد ۱۹۳۹ میلادی در شهر
میانه . شیرین علی آبادی ۱۹۷۳ تهران. نازگل انصاری نیا ۱۹۷۹ تهران. هاله انواری
۱۹۶۲ تهران. شهرزادچنگلوایی ۱۹۸۳ تهران. بابک گلکار ۱۹۷۷ “برکلی” ایالات
متحده امریکا. باربد گلشیری ۱۹۸۲ تهران. سمیرا هدایی ۱۹۸۱ تهران. بهنام کامرانی
۱۹۶۸ شیراز. عباس کوثری ۱۹۷۰ تهران. بهرنگ صمدزادگان ۱۹۷۹ تهران. فریده شهسوارانی
۱۹۵۵ تهران. ژینوس تقی زاده ۱۹۷۱ تهران.
تهیه و تنظیم: تحریریه معماری اَرگان