برج آلیاژ شهری

برج آلیاژ شهری

به گزارش ارگان معماری: مجله متروپلیسMetropolis)) ))مدتی پیش برای رقابت "شهرهای زنده" خود از شرکت کنندگان خواست راهکارهایی را برای حل بحران مسکن و حمل و نقل پیش‌ روی شهر نیویورک ارائه دهند. بر اساس ادعای این مجله، انتظار می رود این شهر تا سال 2040 پذیرای بیش از یک میلیون سکنه جدید باشد و این امر مشکلات مضاعفی برای حمل و نقل و مسکن این شهر ایجاد خواهد کرد.

این رقابت به دنبال طرح هایی بود که در پنج بخش نیویورک قابل پیاده‌سازی بوده و از یک سازه 30 تا 40 طبقه برخوردار باشند. همچنین از شرکت کنندگان خواسته شده بود فاکتورهایی چون پایداری، قابلیت استفاده برای چندین سال، در دسترس بودن امکانات رفاهی و همچنین قابلیت تغییر کاربری، سبک زندگی و طرح چند نسلی نیز در نظر گرفته شود. در نهایت قرار شد به هر یک از برندگان این مسابقه، 10 هزار دلار، به عنوان جایزه اهداء گردد. که یکی از برندگان این مسابقه، مهندس خوش فکر ایرانی، خانم نینا محجوب و همکارانش بودند.

طرح ویو Vivo یکی از دو برنده اصلی این مسابقه، توسط اندرو دافین Andrew Duffin)) ))و شرکت NBRS+Partners ارائه شد. این طرح در مکان خط آهن High Line‌ نیویورک توسعه داده شده که در سال 1934 برای اتصال به شبکه خط آهن نیویورک افتتاح شد و از چند سال پیش به علت عدم کاربری بصورت متروکه رها شده بود. طرح مربوطه در این محل قرار گرفته و با حفظ ساختار خط آهن برای استفاده مجدد، روی آن و بصورت عمودی توسعه یافته است. ساختار این سازه بصورت ترکیبی پیش بینی شده است؛ بطوریکه استفاده از الگوی مثلثی در ساختار خارجی، علاوه بر تشکیل اسخوان بندی و اسکلت این سازه، استحکام و پایداری ساختمان را نیز تضمین می کند. استفاده از اسکلت بندی خارجی، منجر به آزادسازی فضای زیادی در داخل ساختمان و در نتیجه انعطاف پذیری بالا در دکوراسیون داخلی و استفاده از فضاهای مختلف در داخل سازه شده است.

برنده دوم این مسابقه طرحی با نام Urban Alloy می باشد که توسط؛ چاد کلوگ (((Chad Kellogg)، ماتیو بولز ((Mathew (Bowles)و نینا محجوب (Nina Mahjoub)))، از شرکت طراحیAMLGMطراحی شد. طرح آلیاژ شهری یا Urban Alloy، تبادل بین جاده های بزرگ و حمل و نقل ریلی را میسر می کند و شامل ساختاری با پیچک های فولادی وسیعی است که خطوط قطار و آزاد راه ها را شامل می شود و نقطه اتصال مرکزی برای مردم نیویورک است. علاوه بر داشتن هاب حمل و نقل، این ساختار همچنین دارای واحدهای مسکونی و فضاهای سرگرمی است که توسط ارتباطات حمل و نقلی به آسانی در دسترس قرار می گیرد.

نکته جالب توجه حضور نینا محجوب، مهندس ایرانی در تیم توسعه دهنده طرح برنده دوم این مسابقه است. Urban Alloy حاصل ترکیب سیستم های حمل و‌ نقل ریلی است. دورنمای این طرح با ساختار فلزی این سازه عظیم الجثه، تصور مکش خطوط آهن اطراف را به درون این سازه در ذهن بیننده تداعی می کند؛ بطوریکه تلاقی خطوط مختلف، در مرکز این سازه به هم رسیده و آن را تبدیل به مرکز ارتباط نیویورک می کند. علاوه بر خطوط ارتباطی، این طرح در بردارنده مکان هایی برای استفاده با کاربری مسکونی و همچنین تجاری و تفریحی است.

برخلاف ساختمان هایی با ساختار بتونی که باید از الگوی منظمی در طبقات روی هم تبعیت کنند، استفاده از فلز چنین محدودیتی نداشته و می توان بصورت بهینه تری به سازه شکل داد.