پس از جنگ جهانی دوم آنها به کلمبو آمدند. و خود جفری تا آخر عمرش در این شهر ماند و در سال 2003 همینجا درگذشت. او نه تنها یک مدرنیست، بلکه معماری ناحیه گرا نیز بود و در موسسه معماری لندن آموزش دیده بود، ولی اکثر ساختمان هایش را در سرزمین مادری خود سریلانکا در کلمبو طراحی کرد و همچنین به او معمار محلی می گفتند؛ به خاطر استفاده از سقف های شیب دار، ایوان ها و محوطه های محصور.

کلمبو نخستین بار در سال ۱۵۰۵ میلادی توسط پرتغالی‌ها مطرح شد. باور بر این است که کلمبو از نام سنتی سینهالی کولون توته (Kolon thota)به معنی درگاه رود کلانی ریشه گرفته است. همچنین به نظر می‌رسد که این واژه از نام سینهالی کولا-آمبا-توته به معنی «بندری از درختان پربرگ انبه» باشد. این شهر در کرانه ی غربی جزیره و نزدیک شهر سری جایاواردنپورا کوته، پایتخت سیاسی سری لانکا جای دارد. کلمبو شهری شلوغ و پرجنب و جوش با آمیزه‌ای از زندگی مدرن و بناها و ویرانه‌های استعماری است.

ویلا باوا در کلمبو، یک ویلای سه طبقه به سبک کوربوزیه و رو به خیابان بود و مدرن بودن خود را با افتخار اعلام می کرد. در ابتدا در این سایت چهار خانه ییلاقی (بنگلو) وجود داشت و باوا به ترتیب تخلیه خانه ها، آنها را خریداری کرد. و بعد شروع به تخریب آنها نمود. از ویژگی های خانه باوا؛ یک پارکینگ، یک باغچه سقفی و... بود. ورود به قسمت اصلی خانه از طریق یک مسیر طولانی و مسقف است که منتهی به یک استخر کوچک می گردد و با ستون هایی قاب شده است. تمایز میان فضاهای داخلی و خارجی عملا نامربوط است که این خود امری معقول در اقلیمی گرم و مرطوب است؛ هرچند بعضی از اتاق ها دارای سیستم تهویه مطبوع هستند. باوا؛ ندرتا از تزئینات در ساختمان های خود استفاده می کرد، اما به کلاژ کردن مصالح بازیافتی آماده؛ علاقه داشت. این خانه با پلانی فشرده، نورگیری سقفی، استفاده از مصالح مختلف بازیافتی و کارهای هنری یادآور کارهای معمار انگلیسی به نام جان سوانJohn Soaneاست.