به گزارش ارگان معماری: هنگامی که برج بلوز پوینت در سال 1961 با 25 طبقه در شهر سیدنی استرالیا ساخته شد، بلندترین مجتمع مسکونی در سیدنی به شمار می آمد. این برج مقرون به صرفه، با قاب بتنی ساخته شده و آپارتمان های آن کوچک هستند.

بزرگترین واحد این برج دو خوابه، با مساحت 78 متر مربع و کوچکترین واحد آن واحدهای کارگاهی یا استادیوها به مساحت 31 متر مربع می باشد. پلان مربع مانند این برج به صورت فشرده طراحی شده و دارای هسته های عمودی آسانسورها و پلکان در مرکز و یک کریدور دسترسی هم مرکز با آن می باشد و کلیه ی حمام ها در داخل آپارتمان و در تیغه های داخلی ساختمان مجهز به سیستم تهویه ی مکانیکی طراحی شده اند.

برج بلوز پوینت blues point towerاز هنگام ساخت توسط هری سایدلِر و همکارانش، توجه بسیاری را به خود جلب کرده و موضوع انتقادهای فراوانی قرار گرفته که این امر هم به دلیل محل خاص این برج و هم به دلیل شهرت سایدلِر می باشد. سایت این مجتمع مسکونی (که به خاطر قرار داشتن در بلندای شبه جزیره ی مک ماهون و داشتن مناظری بدیع بر فراز بندر سیدنی، شاید یکی از با شکوه ترین محل ها در جهان باشد) مختص فضای سبز در نظر گرفته شده و به همین دلیل دست نخورده و بدون ساخت و ساز باقی مانده است. این فضای بکر، در دل طبیعت و دارای صخره ها و سنگ هایی می باشد که تا رسیدن به آب در انتهای شیب ادامه یافته است.

این برج به وضوح از بنه لانگ پوینت و همچنین اپرای شهر سیدنی قابل مشاهده است. با تخصیص چنین محل ساختی به این پروژه، به نظر می رسد که طرز تفکر سایدلِر در مورد نما، صرفاً نتیجه تفکر عقلانی وی به طراحی نمی باشد، بلکه جنبه ای مهم از طراحی به حساب می آید. فرم این برج به دلیل مجزا بودن طبقات فوقانی هر واحد که دیوارهای صلب شان فضای رختشوی خانه و مخازن را احاطه کرده اند، کاملاً خالص است. سایدلر که در انگلستان و کانادا تحصیل کرده بود، قبل از اینکه در دانشگاه هاروارد، زیر نظر گروپیوس تحصیل کند، تعلیماتی را نزد جوزف آلبرز دیده و نزد اسکار نیمیر و مارسل بروئر کار کرده بود. وی در طول دوران کاری خود در سیدنی از سال 1948، معماری جدیدی با زیبایی شناسی مهار شده و روش طراحی خردمندانه در استرالیا ایجاد کرد. برج بلوز پوینت به وضوح این مطلب را به تصویر می کشد که در آن زمان موضوعی بحث برانگیز به نام «میراث یوروفیل» بود اما مهم تر این که، ساخت این برج آغاز حرکت به سوی آپارتمان های بلند مرتبه ی متراکم مسکونی بود که راه خود را از خانه های سنتی شهر سیدنی به نام بانگالو (خانه های ییلاقی) و پراکندگی های حومه ی شهری وابسته به آن جدا نمود.