این اصل در" خانه سالمندان برگ بریت" واقع در کشور آلمان به خوبی رعایت شده است و پیوندی مناسب میان بنا و پارکی که مجتمع در آن ساخته شده است دیده می شود. بنای اصلی این مجتمع ساختمانی در سال 1970 ساخته شد و در سال 2000 مورد باززنده سازی قرار گرفت.طراحی این مجتمع بر عهده  کافمن تیلینگ (Kauffmann Theiling) بود.

ساختار کنونی بنا را می توان متشکل از یک ساختمان L شکل مرتفع دانست که حجمی یک طبقه با سقفی ارگانیک و بیضی شکل به آن متصل شده است. ضلع بزرگتر ساختمان L شکل بنای قدیمی است که توسط فضایی شفاف با معماری های-تک به ساختمان جدید متصل می گردد.در هر طبقه از ساختمان قدیمی 18 واحد اقامتی قرارگرفته است که مدول تکرارشونده در آن شامل دو اتاق در طرفین و سرویس بهداشتی مشترک در وسط می باشد. در نمای پشتی بنا در هر طبقه فضایی رو به بیرون حجم گسترده شده است که جزو بناهای الحاقی بوده و سقفی دایره ای شکل بر فراز آن قرار دارد. این فضا در واقع لابی نشیمن و اتاق تلویزیون سالمندان ساکن در هر طبقه بوده که تراس های عریض آن امکان دید به فضای سبز پارک را میسر می سازند و دسترسی به این فضا از طریق آشپزخانه مشترک واحدها و راهرویی که به راهرو اصلی طبقه می رسد مقدور می باشد.

توده کم ارتفاع بیضی شکل، شامل 11 واحد اقامتی است که در ارتباط نزدیک با محوطه بوده و راهروی عریض دسترسی به واحدها گرداگرد حیاط مرکزی قرار داشته و نور مناسبی از آن دریافت می کند. جهت پیوند بیشتر بناها با سایت سقف این توده نیز بام سبزی است که دید به آن از واحدهای اقامتی توده های دیگر میسر می باشد. به طور کلی در مقایسه میان ساختمان قدیمی و قسمت های الحاقی مجتمع می توان به موفقیت معمار در تغییر روحیه و ساختار فضایی مجتمع و همچنین پیوند عمیق تر مجموعه با محیط پیرامون بنا پی برد.