اکثر این واحدهای مسکونی منطبق بر سبک های هنری و صنایع دستی آن زمان هستند اما برای رسیدن به مقاصد اقتصادی و ساخت و ساز در چهارچوب بودجه ی تعیین شده ی هر ساختمان که در این رقابت به نمایش گذاشته می شد، معماران بسیاری، گونه های دیگری از ساخت و ساز و استفاده از مصالح متفاوت را تجربه کردند. کاستن از مجموع آجرنماهای به کار رفته در ساختمان، موردی کلیدی در پایین آوردن هزینه های کلی ساختمان بود. بنابراین انواع گوناگونی از نازک کاری ها به کار گرفته شد؛ از آن جمله نماسازی ماسه آهکی و نماسازی با ملات شنی می باشد که به آجرکاری های ارزان تر اختصاص داده شده بود.

همچنین سعی بر این بوده که در طبقات بالاتر از سازه های چوبی استفاده شود و نیز با طبقه بندی هوشمندانه ای گربه روهای زیر ساختمان از حجم فونداسیون کاسته شود. کلبه های دیگری نیز با استفاده از سیستم های پیش ساخته ی متفاوت ساخته شده بودند. یک نمونه از این کلبه ها، کلبه ی ساخته شده توسط کمپانی "بتن مکانیزه" می باشد که توسط دستگاه دستی و قابل جابجا شدن، مخصوص ساخت بلوک بتنی انجام شد. کلبه ی طراحی شده توسط گیلبرت فریزر به دلیل ساخت ارزان تر، می توانست بزرگتر باشد. این خانه دارای پلان مستطیلی ساده ای دارای سه اتاق در طبقه ی همکف به همراه یک آشپزخانه و یک ظرفشویی جدا و نیز دارای سه اتاق خواب در بالا می باشد.

دو بلوک که هر کدام شامل چهار کلبه ی تراسه می باشند، توسط جفری لوکاس (1947-1872) طراحی شد و برای شرکت "فرست گاردن سیتی با مسئولیت محدود" ساخته شده است که در رقابت سال 1905 جایزه ی کلیه های گروهی را از آن خود کرد. طرح این بلوک ها بر مبنای واحدهای دوگانه ی وسیعی است که دارای سقف شیبدار ساده ای بوده و دودکش هایشان در قسمت زیر شیروانی با یکدیگر جمع شده اند. جانمایی پلکان که حالتی خمیده دارد، در مرکز پلان و چسبیده به دیوار مشترک بین دو واحد، باعث استفاده ی بهینه و اقتصادی از از فضا شده است. با وجود این که سرویس بهداشتی هنوز بیرون از خانه قرار دارد. اما به ساختمان چسبیده است و با حالتی مخفی به عنوان قسمتی از پیشخوان پشتی خانه طراحی شده است که می تواند برای پارک دوچرخه و انبار وسایل خانگی نیز مورد استفاده قرار گیرد. آرایش فضاها در تراس ها و شکست در پلان، خصوصی بودن باغچه ی جلوی ساختمان را بیشتر کرده و احساس محصور بودن فضا را در مقابل فضای سبز عمومی مقابل ساختمان ایجاد کرده است.

کلبه هایی که توسط وی دانکرلی برای سندیکای ساختمانی لچوورت طراحی شده است بزرگتر و پرکاربردتر هستند. فضای بیشتری به پله ها و هال ورودی اختصاص یافته، سرویس بهداشتی در داخل واحد قرار گرفته و طبقه ی همکف میان دو سالن نشیمن واحد، تقسیم شده است و در زمستان و تابستان قابل استفاده است؛ میان این دو فضا، گرم کننده ای از نوع جدید و تأمین کننده ی آب گر تعبیه شده است. ترکیبی از اجاق، دیگ و حمام (که می تواند ثابت یا متحرک باشد) با نام "کلبه نشین نمونه" به وجود آمد تا بتوان از آتش ایجاد شده در یک اتاق، برای گرمایش و پخت و پز و به طور هم زمان برای گرم کردن آب گرم مورد نیاز برای شستشوی لباس ها و حمام کردن نیز استفاده کرده است.

در داخل این دیگ، از یک بخاری دیگر تنها به منظور گرم کردن آب در تابستان استفاده می شد. دسترسی به سرویس بهداشتی به روشی محتاطانه تر تأمین شده و آن از طریق پیشخوان پشتی و یا در طراحی دیگر از طریق فضای آشپزخانه یا ظرفشویی انجام می گیرد، که می تواند بسته شده و دور از دید قرار گیرد. در مورد مصالح ساختمانی، تا تراز طبقه ی اول از آجرکاری و در قسمت زیر شیروانی از پارکت استفاده شده است.

گروهی از کلبه ها که توسط کورتنی ملویل کریکمر (1971-1879) طراحی شد، دارای واحدهایی با اندازه های مختلف می باشند؛ از جمله ساختمانی با دو واحد، یکی دو خوابه و دیگری چهار خوابه و ساختمانی دیگر دارای دو واحد سه خوابه که در دوقسمت دور دودکش ها قرار گرفته اند، این دودکش ها به صورت گروهی در قسمت دیوارهای مشترک واحدهای متمرکز شده اند. اتاق خواب های بزرگ تر، دارای شومینه هستند و سرویس های بهداشتی و انبارهای زغال در زیر پیشخوان پشتی قرار گرفته اند. جمام ها در قسمت شستشو جانمایی شده اند و بدین صورت در محدوده ی فضای دسترسی، صرفه جویی شده است.