در سال 2002، توسط آنتونیو مورنو گونزالس (Antonio González Moreno) مرمت بنا انجام شد که البته با قسمت هایی از این مرمت، مخالفت هایی وجود داشت. آنتونی گائودی ای کُرنت (۲۵ ژوئن ۱۸۵۲ - ۷ ژوئن ۱۹۲۶) معمار کاتالونیایی از بزرگ ترین معماران دو قرن اخیر شناخته می شود. عمده ی شهرت او به خاطر سبک منحصر به فرد و غریب و بسیار شخصی آثارش در شهر بارسلون است. گائودی در منطقه ی تاراگونیا از ایالت کاتالونیا به دنیا آمد. پدر، پدر بزرگ و پدر جدش و همین طور خانواده ی مادرش، همه مسگر بودند. او تحصیلات دبیرستان را در سال ۱۸۷۰ در مدرسه ی «پیاریست» در رِئوس به پایان رساند و سپس به مدرسه ی
معماری بارسلون رفت. خلق و خوی پرهیجان و استعداد سرشار او سبب پیشرفت سریع او شد، چنان که سالوادور تاراگوی محقق در مورد او می گوید: "همیشه تعلق خود به دیگ و تابه سازان را مهم می شمرد، و بارها گفت که توانایی اش در دیدن اشکال در فضا و عدم نیاز به رسم نقشه ی آنها از همین پیشینه ناشی میشود." گائودی در دو سال آخر تحصیل در پروژه های متنوعی با معماران بزرگی از جمله فرانسیس دل ویلار و فونتسره (Fontseré) کار کرد و در سال ۱۸۷۸ مدرک
معماری خود را دریافت کرد و دفتری در بارسلون باز کرد. در همان سال نقشه ی نمایشگاه بینالمللی «ماتارو» در پاریس را تهیه کرد. در سال ۱۸۸۳ گائودی کار روی طرح کلیسای جامع خانواده ی مقدس (ساگرادا فامیلیا) در بارسلون را آغاز کرد، کاری که تا پایان عمر دست از آن نکشید. بین سال های ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۴ به اندلس سفر کرد و بناهایی در این منطقه ساخت که تأثیری عمیق بر بافت معماری شهرهایی چون لئون و آستوریا گذاشت.
دیدگاه دیگران (بدون دیدگاه)...
Leave a reply