گوتیک در
آلمان
در آغاز دوره گوتیک، یعنی در حدود سال 1150 میلادی، ناحیه ای که گاهواره پرورش هنر گوتیک قرار گرفت، منحصر و محدود بود به ایالت ایل دو فرانس- یعنی شهر پاریس و حومه آن که قلمرو خاص پادشاهان فرانسه شمرده می شد. البته لازم به یادآوری است که شکل گیری معماری گوتیک فرانسه ریشه در معماری انمگلستان در دوره رومانسک داشت. واژه گوتیک نخست در مورد هنر معماری به کار رفت و در آن هنر بود که خصوصیات شیوه ی مذکور به خوبی بازشناخته شد. فقط در یکصد سال اخیر بوده که بحث درباره پیکر تراشی و نقاشی گوتیک نیز متداول گردیده است. کارشناسان تاریخ معماری مدرن در تقابل با دیدگاه های ساده ای که در گذشته وجود داشت، تعابیر پیچیده و سردرگم کننده ای از معماری گوتیک به وجود آورده اند. به طور کلی سه رویکرد غالب حاکم است: رویکرد سازه ای، ظرافت بصری و سمبلیک.
معماری
گوتیک در آلمان بسی کندتر از انگلستان ریشه گرفت. تا میانه قرن سیزدهم سنت رومی وار
آمیخته با یادگارهایی پایدار از شیوه ی اوتونی، سلطه ی خود را حفظ می کرد.گرچه عناصر
نو ظهور گوتیک پیشین نیز به تدریج به آن افزوده می شد.
از حدود سال 1250 میلادی به
بعد شیوه ی گوتیک مترقی ایل دو فرانس در ناحیه ی رانیلاند آلمان نفوذذ آشکار یافت،
به طوری که می توان گفت ساختمان کلیسای بزرگ کلن(شروع شده به سال 1248) اقدامی جاه
طلبانه بود، در ایجاد بنای برتر و تکامل یافته تر از کلیسای آمین. اما عجیب آنکه کلیسای
کلن تا مدت ها به صورت جزئی ناقص باقی ماند و در همین دوران اخیر بود که ساختمانش کامل
شد. در شیوه گوتیک آلمان، بیش از همه چیز ساختن کلیسای تالاری شکل معمول گردید. این
گونه کلیسا که دارای شبستان و راهروهایی هم ارتفاع بود، از معماری رومانسک منشعب می
گردید. کلیساهای گوتیک آلمان به صورت کلیساهای تالاری شکل رشد پیدا کرد و محبوبیت خاصی
یافت. تالار بزرگی که چون جایگاه کر در سال های 1372-1361 میلادی به کلیسای سن زبالد
در نورمبرگ الحاق شد، یکی از چند نمونه ممتازی است که در آلمان مرکزی بر جای مانده
است.
کلیسای اولم
دیدگاه دیگران (بدون دیدگاه)...
Leave a reply