به گزارش ارگان معماری: پس از انتشار طرح ساختمان، های پوینت (Highpoint) در کتاب فِردریک گیبِرد به نام (آپارتمان مدرن) سریعاً در سال 1937 در انگلستان ساخته شد و تبدیل به یکی از معروف ترین پروژه های مسکونی مدرنیست در آن زمان گردید که به طور گسترده ای به عنوان اولین نمونه از (5 نکته ی معماری جدید) لوکوربوزیه در انگلستان از آن یاد می شود.

همان گونه که مایلز گِلندِنینگ و استفان ماتِسیوس در کتابی که سال ها بعد با نام (بلوک برجی) در سال 1994 منتشر شد؛ این طرح بدون این که از قالب شمالی-جنوبی منفرد به نام (زیلِن باو) استفاده کند، دارای پیلوت، پلان باز، پنجره های افقی کشیده و تراس های سقفی می باشد. به منظور جداسازی از ساختمان های مجاور، به جای آرایش خطی از پلان صلیبی شکل، استفاده شده است که منتج از روش عقلانی لوبِتکین در طراحی بوده است. در این مجتمع مسکونی، 8 واحد آپارتمانی در هر طبقه و 4 واحد در هر هسته ی دسترسی وجود دارد؛ همچنین قسمت مرکزی پلان صلیبی شکل، به اندازه ی نیم طبقه اختلاف ارتفاع یافته تا دید از پنجره های واحدهای مجاور به حداقل کاهش یابد. اکثر واحدها دارای دیوارهای بیرونی در سه سمت خود هستند که تهویه ی مناسب و نور خورشید را از هر دو سمت تأمین کرده و چشم انداز گسترده ای به شهر لندن ایجاد کرده است. قسمت های متقاطع پلان صلیبی شکل به صورت مفصلی طراحی شده اند و دارای تراس های باز و داکت های عمودی برای سرویس های بهداشتی و آسانسورهای حمل ظروف می باشند.

در مقایسه با خانه های تراسی سرد و بدون گرمایش مرکزی لندن، زندگی روزانه در آپارتمانی مدرن، مانند: های پوینت، مزایای بسیاری برای کسانی که قدرت خرید و یا اجاره ی آن را داشتند در بر داشت. استفاده از تکنولوژی جدید که درصد بسیاری از آن بر پایه ی زندگی زنان و خانه داری راحت تر شکل گرفته بود (به عنوان نمونه امکانات و تسهیلاتی برای رختشوی خانه در داخل ساختمان و طراحی که نگهداری و نظافت راحت تری را ایجاد می کرد) نیاز به خدمه را کمتر می کرد. آشپزخانه ها دارای یخچال مرکزی، سینک هایی از جنس فولاد ضد زنگ و قفسه هایی در بالای آن؛ گرمایش مرکزی توسط کوئل های گرمایشی در سقف و نیز گرمایش الکتریکی در تمامی قسمت های مسکونی به عنوان گرمایش محلی در این ساختمان به کار رفته است. توجه به جزئیات اجرایی تا آن جا بوده که از درهای ضخیم به عرض 50 میلی متر در گنجه های توکار و صندوق خانه ها استفاده شده تا از تاب برداشتن آن ها جلوگیری شود. همچنین از چراغ های توکاری استفاده شده که به طور اتوماتیک با باز شدن درها روشن می شوند. یک روشویی و واحد شستشوی اضافه، در قسمت تو رفته ی پشت پرده ها، در اتاق خواب دوم آپارتمان های بزرگ تر وجود دارد.

دو گونه واحد آپارتمانی در این ساختمان وجود دارد، یکی با دو اتاق خواب و دیگری با سه اتاق خواب. در هر دو تیپ، محدوده های حمام و اتاق خوا از پلان بازِ قسمت های ناهارخوری و نشیمن، به وسیله ی پاگرد جدا شده اند. واحدهای دو خوابه به مساحت 70 متر مربع و واحدهای سه خوابه حدود 110 متر مربع می باشند. اتاق خدمه در طبقه ی همکف قرار گرفته و باغچه ها با بلوک های پروژه ی (های پوینت 2) که بعدها در سال 1938 ساخته شد و دارای محوطه بازی تنیس و اتاق سِرو چای می باشد، مشترک است.

 

بلوک های پوینت 2 همان خطوط طراحی پیشینیان خود را دنبال می کند، اما بلوکی تک صفحه ای و متداول تر با واحدهای آپارتمانی بزرگ تر و 4 خوابه است. در این طرح در میان طبقه ی همکف (که دارای اتاق های خدمه، پارکینگ اتومبیل و اتاق دربان می باشد) و طبقه ی فوقانی که دارای آپارتمان های پنت هاوس می باشند، 6 طبقه از واحدهای کوچک قرار گرفته اند که به صورت 4 واحد در هر طیقه طراحی شده اند. پلان این ساختمان، منطقی و دقیقاً متقارن است.

تمامی آپارتمان ها دارای تراس، ورودی های بزرگ، لابی های پلکان و دو حمام می باشند؛ واحدهای بزرگ تر که در مرکز پلان قرار گرفته اند، دارای پلکان منحنی می باشند که به نشیمن واحد با ارتفاع دو طبقه دسترسی دارند. دسترسی توسط آسانسورها ایجاد شده است که مستقیماً به واحدها باز می شوند؛ آسانسورِ خدمه به صورت مجزا، در پلکان قرار گرفته و نیز لابی های ورودی مجزا برای خدمه پیش بینی شده است.