به گزارش ارگان معماری: بقعه امامزاده ابراهیم مربوط به دوره قاجار است و در 3 کیلومتری جنوب غربی کاشان استان اصفهان واقع شده. این اثر در تاریخ 11 بهمن 1334 با شماره ثبت 401 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

کتیبه ای بر در گنبدخانه این امامزاده تاریخ 1303 دارد و ماده تاریخ کتیبه منظوم بر بالای درگاه گنبدخانه تاریخ 1308 را نشان می دهد. اینجا مزار ابرهیم بن سلیمان بن موسی بن جعفر (ع) است.

بانی بنای فعلی را خاله بیگم می دانند. او پس از فوت در داخل بقعه دفن شد و اشعار منقوش بر سنگ مزارش اشاره به این دارد که بانی بنا بوده است. براساس کتیبه موجود، در گنبدخانه را سیدمهدی، فرزند سید حسین بروجردی، وقف امام زاده کرده است. ایوان و رواقها به دستور محمد حسن خان انیس الدوله، حاکم کاشان، آینه کاری شده است.

بنای اصلی امام زاده بقعه کوچکی معروف به "تربه" بوده و در نیمه دوم قرن سیزدهم، به صورت بنای عظیم و وسیع فعلی درآمده است. چنان که گفتیم، این بنا در اواخر قرن سیزدهم یا اوایل قرن چهاردهم هجری قمری احداث شده است. در دوره معاصر، بنا و تزیینات آن را سازمان ملی حفاظت آثار باستانی مرمت اساسی کرده است. در سال 1378، در مرمت بقعه، یک اثر نقاشی بر دیوار بنا به دست آمد که کار عبدالرحیم کاشانی، از هنرمندان اوایل قرن چهاردهم هجری قمری است.