شخصیت های مدفون در این بنا ناشناخته اند. صندوق منبت کاری روی مرقد امامزاده مورخ به 927 است و به دستور اقضی القضات حسین الحسنی الرضوی و به دست استاد مجد الدین بن احمد بن علی الحسینی المشهدی ساخته شده است. با توجه به تاریخ موجود بر صندوق امامزاده، این بنا در دوره صفویان یا پیش از آن احداث شده است. به نوشته علی شریف، آثار موجود در این بنا متعلق به دوره های تیموریان و صفویان و قاجاریان است.

بنا شامل یک گنبدخانه با قاعده مربع و گنبدی هرمی شکل بر فراز آن است. در چهار جانب این گنبدخانه، چهار ایوان ستوندار به باغ پیرامون امامزاده رو کرده اند. در نتیجه، این بنا صورت کوشک یافته است. اعوجاج محورهای این ایوانها نسبت به محورهای گنبدخانه نشان می دهد که بنا به تدریج و در دوره های مختلف ساخته شده است.

در این بنا، دو ایوان شمالی و جنوبی از اهمیت بیشتری برخوردارند و تزیینات بیشتری دارند. خط آسمان بنا بر فراز این دو ایوان با قوسهایی شکسته شده است و در دو سوی ایوان ضلع شمالی، دو مناره بلند با پوشش کاشی بر اهمیت آن افزوده اند.

در دهه های اخیر، در سوی غربی بنا، نمازخانه ای به ارتفاع دوطبقه احداث و به ایوان این ضلع الحاق شده است. این فضا ورودی جداگانه ای با سردری مرتفع در ضلع شمالی دارد. همچنین در بنای امام زاده چند جفت درچوبی منبت کاری بسیار ظریف از دوره صفویان موجود است.