حسن فتحی همواره تلاش می کرد تا شیوه ساختمان سازی سنتی فراموش شده را به ویژه در مناطق روستایی مصر، که مراحل اولیه توسعه را طی می کردند، به روش بازسازی مجددا احیا کند. وی کاربری روش های پرهزینه وارداتی را صرفا هنگامی به کار می برد که از راه حل های شیوه های سنتی ثمربخش تر می نمود. از این رو الگویی ارائه داد که در سطح جهانی مورد قبول قرار گرفت.

نزدیکی به طبیعت، احترام به سنت ها، توجه به انسانیت و کوشیدن برای معنویت، کیفیت هایی بودند که حسن فتحی در معماری خود محترم می شمرد. بد نیست بدانیم که؛ فتحی یک مدرنیست نبوده و توجه کمی به تکنولوژی، کارایی یا پیشرفت داشت. معروف ترین پروژه او روستای نیوگورنا نزدیک لوکسر است که برای جمعیت فقیری در نظر گرفته شده بود.

خانه فتحی، خانه ای مستقل، مجزا، فشرده و درون گراست و اکثر فضاها با یکدیگر یکپارچه شده و متقارن هستند. کل سازه خانه به صورت قوس دار می باشد و هیچ تیر یا ستونی وجود نداشته و تنها جرزهای ضخیم دیوارهستند که نگهدارنده ی طاق ها و گنبدها می باشد. بعضی از فضاهای خانه هم با گنبد های زیبایی زینت یافته اند. این خانه در سال 1971 ساخته شده؛ هرچند تاریخ ساخت، برای چنین معماری جاودانه ای خارج از موضوع بحث است.