آنتوان در دانشگاه کلمبیا به تحصیل پرداخت. اگر معماری پریداک، چاشنی فرهنگی دارد؛ قطعا از مکزیک و اسپانیا به آن رسیده است نه از نیویورک و پاریس. برای او معماری اصولا یک حرفه هنری و در عین حال فنی است. شرایط زندگی آنتوان در او نوعی منطقه گرایی ایجاد کرد که بیشتر بر پایه اقلیم و مناظر طبیعی  بود تا فرهنگ. عجیب نیست که فرانک لوید رایت پس زمینه ذهنی او باشد، اما تاثیرات لویی کان و باراخان بر او آشکار است.

خانه زوبر دارای سایتی با شیب تند در کویری نه خیلی دورتر از فینکس، در آریزونا ایالات متحده آمریکا است؛ این ساختمان یک سازه دژ مانند از بتن خاکستری و بلوک های قرمز می باشد؛ که در تطابق با زمین زمخت و صخره ای اطراف می باشد. کارفرمایان این خانه، خانه ای تجملی می خواستند ولی برنامه فیزیکی آن ها از نظر عملکردی کاملا ساده بود. یکی از بلوک های کشیده ساختمان، به موازات خطوط توپوگرافی حرکت کرده است. عنصری در این خانه وجود دارد به نام محوطه که حس فضایی خانه را تغییر می دهد. این محوطه به شکل L بوده و به سه قسمت تقسیم شده است. هر یک از این سه قسمت دارای استخر مخصوص خود می باشد.

شاید اتاق خواب، مرکز فرماندهی و یا قلب ساختمان باشد؛ این اتاق دارای دید در همه جهات می باشد؛ از شرق و غرب در طول شیب، از شمال بر محوطه پشتی و استخری که تمام آن را فرا گرفته است و از جنوب بر فراز شهر در دور دست ها. یک پل فلزی بدون هدف خاص عملکردی هم وجود دارد تا تجربه فضای جالبی از معلق بودن بر روی صحرا را در شبی پر ستاره به ساکنین هدیه کند.