در آثار کان تجربیات معماری مدرن، الهامات معماری کلاسیک یونان، معماری قرون وسطی، معماری اسلامی و حتی آکادمیسم قرن 19 اروپا را می توان دید. وی به شیوه بوزار (مدرسه هنزهای زیبای پاریس) تعلیم یافت. او در اکثر کارهایش تحت تاثیر مکتب بوزار بود و از همین روست که در کارهای او نوعی نگرش به تاریخ پیدا است. قرینه سازی، فضاهای بزرگ و حجم های هندسی متوازن عواملی بودند که در آن زمان وی را از پیوستن به نهضت های درحال توسعه مکاتب مدرن بازداشت. آثار او نه در قالب معماری ارگانیک لوید رایت و نه در قالب نهضت های مدرن کوربوزیه جای میگیرد. موزه هنر کیمبل از یک سری طاق های مدور بتنی و متصل به هم، شامل 13 حجم پر که فضاهای اصلی را تشکیل می دهند و سه حجم خالی و باز به فضای بیرون تشکیل شده است که به فرم C سازماندهی شده اند. موزه در باغی بزرگ که اطراف آن را زمین وسیعی احاطه کرده است قرار دارد و به همین دلیل ساختمان در سطح افق گسترده شده است.

لویی کان ملایم ترین سطح نور روز را برای روشنایی محیط موزه انتخاب کرد، با این هدف که اشعه ماورای بنفش نور خورشید، تاثیر مخربی نداشته و یا حداقل بسیار کم باشد. پیش ورودی مجموعه شامل یک حیاط در درون فرم C شکل و حجمی خالی در انتهای آن می باشد. سه حیاط مرکزی در دل گالری ها ارتباط با محیط بیرون را فراهم و فرصتی برای توقف و تغییر ایجاد می کنند. نور این حیاط ها توسط درختان ظریفی که شاخه های آن بر روی شبکه های سیمی در بالا با پوششی نیمه شفاف کشیده شده است، کنترل می گردد.