به گزارش ارگان معماری: فرم مشابه این ساختمان ها و توده های به ظاهر تکرار شده پاسخی است که طراح پروژه دیوبزر کونیگ (Deubzer Konig)، به مجموعه ای از نیازهای متفاوت و گاه متضاد آن داده است.

نیاز به ایجاد مجموعه ای در آلمان با کیفیت فضاهای شهری از یک سو و نیاز به تعداد زیادی از واحدهای اقامتی یکسان با جهت گیری مشابه از سوی دیگر سبب شکل گیری توده های L شکل با بالهای کشیده شده به سمت جنوب و غرب و در یک ترکیب بندی شطرنجی و راست گوشه گردید.

بدین ترتیب حیاط های داخلی مستطیل شکل محصور و متعدد همچون میدانچه هایی که به هم متصل شده اند پدید آمده است. شبکه شطرنجی متشکل از توده ها و حیاط ها توسط مسیرهای موربی که از نقاط اتصال توده ها می گذرند و قطر حیاط ها را طی می کنند، می آمیزد. این مسیرهای قطری که بعنوان سیرکولاسیون مشترک حیاط ها عمل می کنند، دید به آنها را در طول خود امتداد می دهند. برش مورب انتهای بعضی توده ها بر این هندسه دوگانه تاکید می کند.

هدف، ساخت یک مجموعه از ساختمان های مستقل و جداگانه نبوده  و این موضوع سبب استفاده از المان های مشترک و شاخص های فرمی مشابه گردید. رنگ قرمز تند نماها متشکل از رنگدانه های معدنی به همین رنگ، مشابه خانه های قدیمی شهر، ساختار سقف ها که در محل تقاطع شبکه شطرنجی به هم متصل شده اند و همچنین تراز ارتفاعی بام ها و پیش آمدگی ها و کنسول ها که در همه ساختمان ها یکی است از موارد مشترک و وحدت بخش پروژه است. حفظ تراز کل ساختمان ها در یک ارتفاع با توجه به شیب زمین سبب افزایش تعداد طبقات در ساختمان های واقع در بخش های پایینی سایت شده است.

پروژه داررای دو برنامه فیزیکی متفاوت جهت دو طیف مخاطب کاملا متفاوت بود، خوابگاه دانشجویی برای حدود 450 دانشجو با میانگین 18 مترمربع برای هر نفر که از نظر بودجه و هزینه بسیار محدود بود و همچنین 180 واحد برای کارکنان دانشکده پزشکی دانشگاه "رژنسبورگ" با بودجه نسبتا بیشتر.

در امتداد نماهای غربی و جنوبی تراس های خطی در تراز طبقات قرار گرفته است که در بخش دانشجویی  به صورت مشترک بین اتاق ها بوده و در بخش کارکنان تفکیک شده و تراس های اختصاصی را شکل می دهد. این بالکن ها به همراه صفحات فلزی کرکره ای افقی، متصل شده به امتداد عرضی بالکن ها، به عنوان سایه بان و کنترل کننده نور خورشید برای بازشوهای تمام قد اتاق ها که فضاهای داخلی را به خوبی روشن می نمایند، عمل می کنند. نماهای غربی و جنوبی با این تراس ها و پنجره های قدی به خوبی از نماهای شمالی و شرقی با بازشوهای کشیده و کوتاه راهروها متمایز شده اند.

سقف های شیب دار، در جهت هماهنگی با رنگ قرمز نماها و همچنین خانه های محلی از سفال قرمز پوشیده شده است.