به گزارش ارگان معماری:از آنجا که به طور کلی معماری "ریکاردو لگورتا" و فرزند وی "ویکتور لگورتا" بیشتر ساختمان محور است تا زمینه گرا، کتابخانه عمومی سن آنتونیو ایالت تگزاس آمریکا نیز همچون سایر آثار آنها پیوند ضعیفی از لحاظ رنگ و فرم با بستر و زمینه خود داشته و بیشتر سعی دارد تا به عنوان عنصری شاخص در مقیاس شهری شناخته شود تا ساختمانی ساده که بدون توجه به آن نیز می توان از مقابلش عبور نمود.

به همین دلیل برخی از منتقدین معماری و شهروندان از این بنا به عنوان عنصری ناهمخوان در منطقه یاد نموده اند. با وجود تمامی انتقاداتی که به طور کلی در خصوص تکراری بودن معماری لگورتا و به طور خاص پیرامون این ساختمان مطرح است، نمی توان منکر موفقیت این بنا در جلب توجه  عموم ساکنین منطقه و شهروندان به این ساختار متفاوت و همچنین آمار بسیار بالای مراجعین این کتابخانه شد.

در این بنا تمامی خصیصه های معماری لگورتا نظیر بازی نور و سایه، ترکیب رنگ های شاد و گرم با رنگ های سورمه ای و آبی، اغراق و تاکید در ریتم بازشوها، استفاده از آب و کمی طنز -شادمانی در معماری- به چشم می خورد.

طرح لگورتا به دلیل معرفی کیفیت های فضایی متنوع و جدید و سعی در ارتباط میان بنا و مخاطب برگزیده و ساخته شد. یکی از مهم ترین ویژگی های این طرح، تعریف فضاهای باز مجموعه به عنوان فضای مطالعه روباز است.

در طبقه همکف بنا، عملکرد هایی مثل گالری، نمایشگاه، فروشگاه و بخشی از سالن مطالعه عمومی قرار گرفته است. فضاهایی مثل سالن مطالعه محققین و آرشیو کتب تخصصی در طبقات بالاتر قرار دارند. بر خلاف رنگ قرمز که جداره های بیرونی بنا را تشکیل داده اند، در داخل آتریوم عظیمی به رنگ زرد توجه مخاطبین را به خود جلب می کند.