آندره گدار با بازسازی آثار باقی مانده از کتیبه های فروریخته بنا، تاریخ آن را 593 تشخیص داده است. این بنا به مادر هولاکو منسوب است. آندره گدار، با توجه به کتیبه های قرآنی موجود در بقعه، انتساب این مقبره را به مادرهولاکو که مسیحی بوده، رد کرده و گفته که این مقبره مدفن شخص ناشناسی از بزرگان مسلمان است. گدار معتقد است که بنای این مقبره متعلق به دوره مغول نیست؛ زیرا احداث چنین مقبره ای در مراغه، پایتخت هولاکو، که مرکز مخالفت با اسلام بود، بعید به نظر می رسد، مگر آنکه در دوره ایلخان هفتم مغول، یعنی غازان خان، ساخته شده باشد.

او سپس با اشاره به سبک تزیینات معماری در دوره غازانی می افزاید که این بنا ممکن نیست که از آثار این دوره هم باشد و تاریخ ساخت آن قبل از زمان هولاکوست. او این تاریخ را سالهای 582 تا 656 تخمین زده و با بازسازی کتیبه سردر، فرضیه خود را محقق ساخته است.

از کتیبه گچبری شده داخل سردابه احتمال می رود گنبد کبود به عنوان یک برج مقبره ساخته شده باشد. این بنا دارای دو طبقه؛ شامل فضای اصلی و سرداب می باشد. فضای اصلی مزین به گچ بری و کاشی کاری با گنبدی مرتفع بوده و گنبد احتمالا دوپوش و پوش خارجی آن به شکل رک ده ترکی بوده است. سنگ مزار صاحب این بقعه در سرداب برج بوده است که امروزه وجود ندارد.

کریستی ویلسون درباره تزیینات این بنا می نویسد که یادگارهایی است گواه بر مهارت واستادی کارگران ایرانی. تزیینات بدنه بیرونی گنبد کبود به شکل قطاربندی و فرم های هندسی و سه ردیف مقرنس ساده است و دیوارهای داخلی آن دارای تزیینات نقاشی به رنگ فیروزه ای بوده که در گذر زمان از بین رفته و فقط بخش کمی از آن ها باقی مانده است.

بقعه برجی ده پهلو است که نمای خارجی آن تزیینات زیبایی مرکب از آجر و سفال بی لعاب و لعاب دار فیروزه ای رنگ با نقوش هندسی دارد. کارشناسان این بنا را شبیه به مقبره مومنه خاتون در نخجوان می دانند. مقبره مومنه خاتون (متعلق به 582) بنایی ظریف و پرتزیین است که به نظر چند سال بعد از ساختش، الگوی احداث گنبد کبود شده است. گنبد کبود نیز تزییناتی ظریف و زیبا از سفال لعاب دار و بی لعاب دارد که نمونه خوبی از تزیینات این دوره است.