اَرگان معماری می نویسد: طراحی معمار آلمانی
در مونیخ نمونه ای از تنوع و منطق گرایی است. گالری های مستطیل شکل به صورت متقارن
در اطراف بخشی قرار دارند که از طریق سه طبقه بالا می رود. دو راه پله قابل ملاحظه
در هر طرف بخش مرکزی نوعی محور مورب در موزه به وجود آورده است و باعث می شود نمای
گالری های بهتر به نظر برسد.
کف ها براق هستند و دیواره ها از گچ سفید شکل گرفته اند
و به گونه ای طراحی شده اند که در پشت نقاشی ها ناپدید می شوند. موزه با نور ملایمی
که توسط سیستم کامپیوتری روشن می شود، کنترل می گردد که ترکیبی از نور طبیعی و مصنوعی
است که باعث تطبیق رنگ ها و شدت آن بر اساس زمان روز می شود. فضای داخلی این موزه نشان
گر منطق گرایی افلاطونی است که ایده آل را نیز نشان می دهد.
دیدگاه دیگران (بدون دیدگاه)...
Leave a reply