سزار پلی، فضای نمایشگاهی را در سه طبقه بطور کامل در زیرزمین قرار داد و سقفی عظیم از شیشه و فلز با فرمی مجسمه وار در تراز خیابان بر روی آن سوار کرد که موزه را به یک نشانه شهری مهم تبدیل کرد. این تندیس همانند پروانه ای که از پیله خود خارج می شود، با ارتفاعی بیش از 50 متر به بالا اوج می گیرد و بطور ارگانیک به بنا گره می خورد. این سازه عظیم، با المان های خطی از جنس فولاد با پوشش تیتانیوم ساخته شده است.

لابی ورودی پوشیده شده از شیشه، در زیر این نورگیر بزرگ قرار گرفته است. گالری ها و فضای نمایشگاهی در طبقات تحتانی نور طبیعی را از این نورگیر دریافت می کنند. علی رغم قرارگیری گالری ها در زیرزمین، طراحی داخلی به گونه ای است که ورود و جاری شدن نور طبیعی را در سرتاسر طبقات نمایشگاه امکان پذیر می سازد و طرح نورگیر از شیشه و فلز، رقصی پیوسته در حال تغییر از سایه ها را در فضاهای عمومی ساختمان پدید می آورد.

فضاهای خدمات عمومی موزه نظیر سالن های همایش وسخنرانی، رستوران، فروشگاه، اطلاعات و پذیرش، هال ورودی و فضایی برای بازی کودکان در طبقه 1- قرار دارد و دو طبقه زیرین آن به گالری ها و فضاهای نمایشگاهی اختصاص دارند.

با توجه به قرارگیری ساختمان در زیرزمین، بنا توسط دیوار بتنی 3 لایه ای که ضخامت قابل توجهی دارد احاطه شده است و در مقابل خاک مرطوب منطقه مقاومت می کند. همچنین وزن قابل توجه سازه از رانش خاک آبدار جلوگیری می کند. ساختمان موزه را می توان به یک زیر دریایی با پوسته ضخیم لایه لایه در بستر رودخانه های اطراف تشبیه نمود.