دربارة نام روستای پاده نقل قول‌های مختلفی بیان شده‌است. صنیع‌الدوله در خصوص وجه تسمیه این روستا می‌نویسد: "اصل اسم این ده، پایین‌ده‌ است چون از سمت مغرب از این ده که می‌گذرد، خاک خوار است. ولی آبادی نیست، جز ده نمک، آن هم جمع دیوانی ندارد. به‌ علاوه جدید است از این جهت اینجا را پائین ده نامیده‌اند". برخی نیز نقل می‌کنند چون زمین‌های این روستا بسیار حاصلخیز بوده و بهره فراوانی می‌داده‌ است به "بهره ده" موسوم شده که به تدریج به پاده تغییر نام یافته‌ است. نظریه دیگری نیز در خصوص وجه تسمیه روستای پاده وجود دارد به این مضمون که در گذشته پاده شامل دو قسمت بوده یکی حصار بالا و دیگری حصار پائین که مرکز روستا بود و حمام، آسیاب، مسجد و... در این قسمت قرار داشت. با توجه به اینکه مرکز اصلی جمعیت و سکونت، "حصار پائین" بوده، نام آن کم کم به "پایین ده" و سپس به "پاده" تغییر یافته‌ است. مهم‌ترین آثار تاریخی این روستا عبارت است از: امامزاده سلطان ابوسعید، حسینیه، مسجد، قلعه، حمام، آب انبار، حوض آب، ساختمان‌های مسکونی قدیمی و....

روستای پاده مابین دامنه‌های جنوبی کوه‌های البرز و دشت کویر پوشش گیاهی بوته‌زارها، درختچه‌ها و برخی از گیاهان بیابانی مانند شوره گز، خارشتر، اسپند، گون و درمنه بسیار جالب توجه است. مراتع اطراف روستا، به رغم خشکی هوا و کمبود رطوبت، در اوایل بهار سرسبز و زیباست. قلمرو این روستا زیستگاه پرندگان و جانورانی مانند کبک، شاهین، کفتار، جوجه تیغی، گرگ و روباه است.

قلعه پاده در میان روستا قرار دارد و از آثار تاریخی روستاست که قدمتی طولانی دارد. تاریخ بنای قلعه پاده، به پیش از اسلام است.

ده نمک یکی از روستاهای تاریخی گرمسار است و شرقی‌ترین روستای آن محسوب می‌شود. نام این روستا در اکثر متون جغرافیایی قدیمی آمده‌ است و این که صنیع‌الدوله این روستا را جدید دانسته‌ است.

تکیه آرادانن کمی پایین‌تر از بقعه متبرکه امامزاده شاه نظر واقع شده و دو در ورودی دارد. تکیه شامل حجره‌ها و طاق‌نماها و چندین اتاق و یک صحن رو باز و بزرگ است. صحن تکیه در ماه محرم، با پارچه‌ای ضخیم برای مراسم عزاداری مسقف، پوشیده می‌شود. قدمت تکیۀ آرادان به دورۀ قاجاریه می‌رسد.

قلعه آرادان در 15 کیلومتری شرق گرمسار، در نزدیکی پاده قرار دارد.

مردم این روستا مانند سایر مردم ایران اعیاد دینی و جشن‌های باستانی را گرامی می‌دارند و در ایام عزاداری ماه‌های محرم، رمضان و ایام شهادت و وفات ائمه به سوگ می‌نشینند.

نی، ساز محلی روستای پاده است که نغمه‌های دلنشینی را با آن می‌نوازند. از رایج‌ترین غذاهای محلی روستای پاده می‌توان به اشکنه اشاره کرد.