سازهی شیشهای پلیسهای شکل در ورودی موزهی
استرالیا
سال گذشته یک غرفهی شیشهای به ورودی شمالی موزهی استرالیا اضافه شد، که ضلع طولی آن را یک سازهی پلیسهای شکل زیبا تشکیل میداد. با طراگاه همراه باشید تا با طراحی این سازه آشنا شویم.
نام این غرفهی شیشهای که توسط گروههای
معماری "نیسون مرکات" (Neeson Murcutt) و "جوزف گرچ" (Joseph Grech) طراحی شده، "سالن کریستال" است. این سالن کریستالی قرار بود
مثل یک فضای شناور شفاف در مقابل نمای سنگماسهای شمالی موزه قرار گرفته و بین مردم
و این ساختمانِ تاریخی، پیوندی ظریف برقرار کند. سالن کریستال 20 متر طول و 8 متر عرض
دارد. ضلع شمالی این سالن که در واقع بزرگترین ضلع خارجی آن است، در قالب یک دیوارهی
کریستالی زیگزاگی شکل خودنمایی میکند. این دیواره متشکل از 24 پنل شیشهای با 8.5
متر ارتفاع است که در قابهای فولادی به صورت زیگزاگی کنار هم قرار گرفته و 12 پلیسه
را تشکیل میدهند.
شیشههای محصور در این قابهای فولادی،
شیشههایی سه جداره هستند که تنها مقدار معینی از روشنایی روز را عبور میدهند و امواج
کوتاه و حرارت مادون قرمز را منعکس میکنند. اما خلاقیت اصلی در داخل سالن اتفاق افتاده،
جایی که ۴۸ تیغهی کریستالی لوزی شکل با رنگمایههای آبی، صورتی، زرد و بنفش در ردیفهای
چهارتایی از نزدیک سقف آویخته شدهاند. این تیغههای لوزی شکل به صورت زاویهدار و
از طریق لولاهایی در داخل پلیسهها نصب شدهاند. وظیفهی اصلی این تیغهها شکستن و
پراکندن نور، کنترل اشعهی خورشید و دریافت گرما و سپس هدایت آن به سمت سقف برای خروج
از سالن است.
هر یک از تیغههای رنگی لوزی شکل از سه
لایه شیشه تشکیل شده و امکان جابجایی و تعویض آنها در داخل پلیسهها وجود دارد. لایهی
اول شیشهی نورشکن است برای آنکه تا جای ممکن نور را پراکنده کند؛ لایهی دوم یک لایهی
رنگی برای جذب تشعشع نور است؛ و لایهی سوم یک لایهی خالدار است برای ایجاد سایهی
بیشتر. مجموعهی تیغهها را میتوان در شرایط آب و هوایی مختلف تغییر زاویه داد.
"ریچل نیسون" (Rachel Neeson) مدیر گروه معماری "نیسون مرکات"
دربارهی "سالن کریستال" میگوید: «هدف تیم ما این بود که غرفهای طراحی
کنیم که نظر مردم را از بیرون جلب کند اما در عین حال فضایی باشد با چشمانداز بیرونی.
میخواستیم یک بنای شیشهای جدید بسازیم که در موازات نمای سنگماسهای قدیمی ساختمان
برای مردم جذابیت داشته باشد. یک دیوارهی کریستالی که بیشتر شبیه یک دیوار شیشهای
است که میتوانید پشتش بنشینید، نه یک جعبهی شیشهای که داخلش شوید. بعد سعی کردیم
باریکترین جعبهای که میتوانیم را پشتش جای دهیم با یک پل ارتباطی کوچک که سازهی
جدید و ساختمان قبلی را به هم پیوند میداد.»
ساخت "سالن کریستال" کمتر از
۱۴ ماه طول کشید و در سپتامبر سال ۲۰۱۵ آمادهی بهرهبرداری شد. شما استفاده از سازههای
مدرن برای جذابیت بخشیدن به موزهها و بناهای قدیمی را مثمر ثمر میدانید؟ دیدگاهتان
را با طراگاه در میان بگذارید.
دیدگاه دیگران (بدون دیدگاه)...
Leave a reply