رایت در کتابی که برای بزرگداشت ساخت برج
پرایس منتشر شد، از استعاره ی یک درخت استفاده کرد: به منظور حیات و شکوفه دادن، بر
خلاف برج های فشرده ی آمریکایی، برج آینده نیاز به این داشت که از جنگل و ساختمان های
بلند مرتبه ی دیگر جدا باشد. به همین ترتیب برج بارتلزویل به صورتی مجزا طراحی شده
و به شهری کم ارتفاع و در آن سوی شهر به چمن زارهای ایلالت اوکلاهومای آمریکا دید دارد.
ادعا می شود مجتمع مسکونی برج پرایس یکی
از اولین پروژه هایی است که دارای تسهیلات سکونتی در کنار فضاهای اداری می باشد. با
یک پلان شعاعی و مربعی سخت و خشک، هر طبقه دارای یک آپارتمان دوبلکس، در یک چهارم پلان
بوده و فضاهای اداری در سه چهارم دیگر قرار گرفته اند. آپارتمان ها دارای فضاهای نشیمن
و آشپزخانه در طبقات پایین خود و اتاق خواب و حمام ها در طبقات بالایی می باشند.
ترازهای بالاتر، واحدهای اقامتی کوچکی هستند که دارای دیافراگم های چوبی برای محصور شدن فضاهای خواب یا باز کردن آن ها رو به فضاهای نشیمن پایین دست هستند. طراحی پلان بر مبنای شکل الماسی (لوزی شکل) با زوایای 120 و 60 درجه داخلی می باشد. زوایایی که فرانک لوید رایت مدعی بود که برای آرایش فضاها مناسب تر هستند. مبلمان و تجهیزات کار گذاشته شده، همگی نیازمند طراحی و اجرای خاص خود بودند.
این مجتمع مسکونی در تراز خیابان بر روی قطعه زمینی در کنج، به ابعاد 140*150 متر با دسترسی مجزا و پارکینگ سر پوشیده برای بخش های اداری و واحدهای مسکونی بنا شده است. فضاهای ورودی با ارتفاع دو طبقه در آن سوی برج امتداد پیدا کرده تا محدوده ی واحد سرایداری را احاطه کرده و تعریف کند و ادارات و کمپانی های عمومی را تشکیل دهند که همگی با سقف های چمن کاری شده به یکدیگر مرتبط هستند. پنت هاوس این برج دارای سوئیتی برای صاحب این برج به نام «هَرولد سی.پرایس» و یک رستوران و تراس های سقفی برای کارکنان پرایس می باشد.
دیدگاه دیگران (بدون دیدگاه)...
Leave a reply