هم اکنون سنگ مرمر زرد رنگی بر مقبره بایزید قرار دارد که کتیبه آن نشان می دهد متعلق به مزار شخصی به نام "قاضی ملک" است و علت و تاریخ نصب آن بر مرقد بایزید مشخص نیست.

امام زاده محمد، که مقبره او در جنوب مزار بایزید است، در بین سالهای 258 تا 260 برای ارشاد مردم همراه با بایزید از مدینه به بسطام آمد و در این شهر درگذشت. عده ای او را فرزند امام جعفر صادق(ع) دانسته و معروف است که؛ امام جعفر صادق(ع) او را با بایزید همراه کرده است. مدفون برج کاشانه طفلی خردسال از فرزندان اولجایتوست.

مجموعه بایزید بسطامی در بلوار شهید طالقانی، میدان امام خمینی(ره)، شهر بسطام استان سمنان قرار گرفته است. این مجموعه شامل آرامگاه بایزید، امام زاده محمد و مسجد مجاور آن، شبستان های مسجد بایزید، مناره آجری، خانقاه، گنبد غازان خان، ایوان غازان خان و گنبدخانه ای به نام "سردابه" است.

از مجاورت مجموعه بایزید بسطامی با بناهای دیگر، مانند مدرسه شاهرخیه و مسجد جامع بسطام و برج کاشانه، مجموعه ای بزرگ تر تشکیل شده است. آرامگاه بایزید در صحن مجموعه و در مقابل گنبدخانه امام زاده محمد قرار دارد. طرح بنا، ساده و آجری است با گنبدی کروی که دری از شرق و غرب دارد و بر مزار بایزید واقع شده است.

بخشهای عمده ای از مجموعه فعلی از آثار غازان خان و اولجایتوست یا در زمان آنان احداث شده است. براساس کتیبه های موجود، مسجد بایزید در زمان غازان خان نوسازی شده است. منار این مسجد را نیز سانکوربیک عبدل به دستور اولجایتو مرمت کرده است. عده ای از نویسندگان گنبدخانه امام زاده محمد و گنبدخانه دیگری در شمال غربی صحن را از آثار غازان خان مغول دانسته اند و به همین علت، گنبدخانه اخیر به "گنبدخانه غازان خان" معروف شده است؛ در حالی که اعتمادالسلطنه آن را از آثار اولجایتو دانسته است.

مشوق اولجایتو در تعمیر مجموعه بسطام، شیخ رضی الدین، فرزند سید قوام الدین مرعشی، ار عرفای قرن هشتم هجری قمری بوده است. ایوان بزرگ غربی صحن در زمان حکومت اولجایتو ساخته شده؛ ولی به سبب نزدیکی با گنبد غازان خان به "ایوان غازان خان" معروف است. نام استادکار این مجموعه، حسین بن ابی طالب المهندس الدامغانی و پسرش محمد، در کتیبه های برج دیده می شود.

قسمت فوقانی منار آجری مجموعه بایزید جنبشی محسوس دارد. محققین علت آن را آجرهای بسیار نازکی دانسته اند که مناره از آنها ساخته شده است و عده ای دیگر معتقد اند، احتمالا این جنبش به علت حالت ارتجاعی چوبهایی است که در منتهی الیه دو جرز ساختمان کار گذاشته اند و مناره بر روی این چوبها تا دو متر ارتفاع یافته است.

مسجد بایزید از دو قسمت تشکیل شده است. قسمت مجاور مناره، که به "شبستان مردانه" معروف است، گنبدی داشته است. در دوران فتحعلی شاه قاجار، سقف این گنبد مرمت شده است. در این مرمت، قاعده گنبدخانه گسترش یافته و مستطیل شکل شده و سقف آن بر شش ستون چوبی استوار گردیده است. در این شبستان، محراب گچ بری بسیار ظریف و زیبایی وجود دارد. قسمت دیگر مسجد بایزید به نام "شبستان زنانه" نیز محراب و گچ بری زیبایی دارد.

درهای مسجد بایزید از نفایس مجموعه است. این درها منبت کاری فوق العاده ریز و ظریف دارند که در کمال استحکام و هنرمندانه ساخته و پرداخته شده اند. در این مجموعه، دو گنبدخانه تقریبا مشابه، یکی در شمال صحن و دیگری در جنوب آن، وجود دارد. گنبد خانه جنوبی بر مزار امام زاده محمد ساخته شده و گنبدخانه شمالی به "گنبدخانه غازان خان" معروف است.

گنبد امام زاده مخروطی شکل است که سطح خارجی آن از کاشی های فیروزه ای پوشیده بوده و مقدار زیادی از آنها به مرور زمان فروریخته است. معروف است که غازان خان گنبدخانه دیگر را برای انتقال آرامگاه بایزید به آن ساخته و بعدا به سبب رویایی، از این تصمیم منصرف شده است. عده ای بر این نظرند که جسد غازان خان را در این بنا دفن کرده اند. در حدود صد سال پیش، جسدی در سرداب این گنبدخانه کشف شد که، چنان که گزارش داده اند، از مردمان آن روز به مراتب بلندقدتر و عظیم الجثه تر بوده است. این جسد بعدا از ایران خارج و به روسیه منتقل شد.