سیرکولاسیون و نحوه دسترسی به واحدها در این پروژه بسیار منحصر به فرد می باشد. ایده اصلی در ساختار سیرکولاسیون"کوچه هایی در ارتفاع بوده است" که توانسته است کیفیت فضایی مناسبی را در کنار رعایت سلسله مراتب صحیح دسترسی به ارمغان آورد. کیفیتی که بیش از آنکه در خوابگاه های دانشجویی متداول باشد، در مجتمع های مسکونی از آن استفاده می شود. پیچیدگی و در هم تنیدگی ساختار ارتباطی و فضایی مجموعه نشان می دهد که معمار برای دستیابی به فضاهای نیمه عمومی و تعریف زون هایی نظیر واحدهای همسایگی، از گردش های متنوع، راهروهایی در ارتفاع، حیاط های مرکزی و چرخش احجام استفاده نموده است؛ راهروهایی که بر روی یکدیگر و پیرامون حیاط ها چیده شده اند؛ پلکان هایی که آزادانه در انتهای راهروها قرار گرفته اند و پل هایی که راهروها را به یکدیگر متصل می سازند.

در نظام دسترسی مجموعه چهار پلکان به چشم می خورد که هر یک دسترسی به تعداد متنوعی از واحدها را ممکن می سازد. نکته حائز اهمیت دیگر تاکید معمار بر ایجاد زمینه هایی جهت برخوردهای اجتماعی و آشنایی دانشجویان با یکدیگر می باشد. و بدین منظور مکان هایی مثل نشیمن ساکنین و غذاخوری و فضاهای مکث در راهروها باعث تجمع های دانشجویی شده است. در نحوه مکان یابی فضاها در داخل واحدهای اقامتی نیز سعی شده است تا قسمت های عمومی در نزدیکی مسیرهای ارتباطی و راهروها قرار گیرند تا بدین ترتیب دید به فضاهای خصوصی واحدها کنترل شود. در این خوابگاه از کشورها و فرهنگ های مختلف حضور دارند، لذا حاکمیت اصول معماری سنتی ژاپنی در آن کمتر به چشم می خورد. از بی نظیرترین و خاص ترین اتفاقاتی که در این پروژه رخ داده است؛ مسیرهای ورودی و چرخش های بسیار هوشمندانه بناست که از یکنواختی پلان کاسته و باعث تنوع در انتخاب مسیرها و راه ها شده و در پلان کاملا مشهود است.