محله چینی های حومه شرقی شهر سانفرانسیسکو در کالیفرنیا، قلمرو ساختمان های صنعتی متروکه و مکانی که زمانی حتی شانس برخورد با یک رستوران کوچک محلی هم در ذهن نمی گنجید، با افتتاح استادیوم بیس بال جاینت در سال 2000 و راه اندازی پردیس دانشگاه کالیفرنیا به یکی از مترقی ترین بخش های این ایالت تبدیل شده است.

در این بستر تاریخی، گروه معماری "سی سی اس - CCS Architects" مامور به طراحی رستوران توئنتی فایو لاسک (Twenty Five Lusk) در دو طبقه و عرصه ای برابر 9800 فوت مربع در سال 2011 افتتاح شد. پیشینه تاریخی منطقه و بنای آجری به جا مانده از سال 1917 که طراح از آن به عنوان پتانسیل بالقوه پروژه یاد می کند، تنها دست آویزهای معماران در طراحی این رستوران بود.

این دفتر صاحب نام آمریکایی توسط "کاس کالدر اسمیت" در سال 1990  در سانفرانسیسکو شروع به کار کرد و به زودی در زمینه طراحی داخلی به خصوص طراحی رستوران صاحب شهرت شد. اسمیت، در مورد این رستوران می گوید: "همیشه می بایست فضای گرم و اشتهاآوری برای رستوران ها آفرید اما در این پروژه آجری با ستون ها و تیرهایی چوبی گویی تمهیداتی از پیش برای تغییر کاربری به رستوران دیده شده بود."

آشپزخانه مجموعه در طبقه دوم که توسط چند پله از تراز ورودی جدا می شود قرار گرفته و جام های بزرگ شیشه های دودی براق فضای آن را از فضای غذاخوری جدا کرده است. تنوع چشمگیر مبلمان در این طبقه امکان انواع پذیرایی را فراهم آورده و بدین ترتیب از حداکثر گنجایش فضا به بهترین نحو استفاده شده است.

دفتر معماری سی سی اس، با فراهم آوردن فضاهایی با سقف های بلند  در کنار فضاهای کوتاه تر، سالن های وسیع و بکار بردن آجر و بتن در کنار شیشه و استیل، تضادهای حاکم بر روح و کالبد بنا را به منصه ظهور گذاشته و از آن به فراخور موضوع طرح سود جسته است.

سالن طبقه زیرین به چند قسمت تفکیک شده و هر کدام به دور شومینه ای مدور با پوششی از استیل ضد زنگ مکان یابی شده و یادآور مراسم و جشن های پیرامون آتش سرخ پوستان بومی کالیفرنیاست.  و دیگر چیزی که در فضای داخلی به چشم می آید، پلکانی است که همچون تندیسی سفید رنگ دیواره آجری را شکافته و با هندسه ای نامتعارف و سیال در فضا خودنمایی می کند. بازشوهای مستطیلی شکل و رنگ سیاه کف پله ها و همچنین تضاد میان رنگ سفید  با آجر قرمز رنگ و چوب نقش این تندیس را دوچندان نموده است.