این پروژه در دستور کار پاتریک شوماخر (Patrik Schumacher) قرار داشت. اعضای تیم طراحی این پروژه بدین شرح هستند؛ نسیم اسحاقی (Nassim Es-Haghi)، جورج کونتالونیس (George Kontalonis)، جری رامسدل (JareRamsdell) و رانا زوریکات (Rana Zureikat). این برج شامل چند مدرسه و مرکز آموزشی است که برنامه فیزیکی فضاهای هر کدام با دیگری تفاوت دارد، به این صورت که فضاها بر اساس ظرفیت دانش آموزان مرتب شده است.

فضاهای عمومی و خصوصی نیز با سلسله مراتبی موزون در کنار هم قرار گرفته اند. طراحان بیشتر به سمت کاهش دادن وسعت فضاها تمایل داشته و بدین نحو از استانداردهای موجود تبعیت نمی کنند. این آسمان خراش نیاز به سایت مشخصی ندارد و در هر جایی امکان قرار گرفتنش وجود دارد ولی برای آزمایش کردن این طرح، شهر منهتن آمریکا Manhatta انتخاب شد.

مهم ترین و جالب توجه ترین کانسپت و ایده این طرح، سناریو و داستانی است که برای طراحی فرم آن انتخاب کردند. بر خلاف اکثر مدارس و مراکز علمی دنیا که فرم بنا، رسمی بوده و عموما از احجام اصلی استفاده می شود، در اینجا مشاهده می کنیم که این عملکرد در ساختاری کاملا متفاوت عرضه شده و از سیالیت بخصوصی برخوردار است. همچنین مدارس و مراکز آموزشی این آسمان خراش، که در چند برج جداگانه تعبیه شده اند، توسط پل هایی زیبا بهم دیگر متصل می شوند.