به گزارش ارگان معماری: جوایز طراحی به مجتمع مسکونی تراس های پی بادی مربوط به دانشگاه هاروارد آمریکا، هنگام ساخت در سال 1964، تعلق گرفته و اجتناب طرحِ آن از تمایز واضح میان برج ها و ساختمان های کوتاه تر (که با ترکیب این دو فرم به دست آمده بود) مورد ستایش قرار گرفت.

این مجموعه ی ساختمانی، مطابق ارزیابی سال 1974 که در مجله معماری پیشرو منتشر شد، کاملاً باز بود، زیرا: این طرح باعث شد مقیاس جدیدی ر که در حال به وجود آمدن بود، در انظار عموم قابل قبول سازد. به جای فضاهای باز و عناصر واضح مدرنیسم، بلوک های خانه سازی به گونه ای شکل گرفته بودند تا یکسری از فضاهای باز عمومی را در تراز خیابان ایجاد کنند. محوطه ها خصوصی هستند، اما با این حال نوعی نفوذپذیری نسبت به خیابان های اطراف و رودخانه ی مقابل ایجاد کردند.

برنامه ی فیزیکی طرح، شامل 500 آپارتمان، 300 پارکینگ اتومبیل، اتاق های جلسات، مهد کودک و محوطه ی بازی بود که در اصل برای سازمان دادن به نیازهای دانشجویان متأهل و خانواده دار در شهر کمبریج ایالت ماساچوست آمریکا تهیه شده بود.

برای تأمین منابع مالی ساخت این طرح، سِرت، جکسون و گورلی پیشنهاد کردند که به جای بلوک های صفحه ای پیش بینی شده، یک مدول استاندارد از 6 آپارتمان که می توانست در کل طرح تکرار شود طراحی گردد. این مدول دارای 3 دهانه و 3 طبقه می باشد. پلکانی در مرکز و کریدوری که تنها در طبقه ی میانی به آسانسورها دسترسی دارد و نیز از طریق پل هایی به برج های دیگر متصل می گردد. یک سیستم دسترسی اقتصادی به معنی این بود که دو سوم از آپارتمان ها تمامی عمق ساختمان ها را اشغال کرده اند و بنابراین دارای نور روز و تهویه ی مناسب هستند. البته این موضوع در ساختمانی با ساکنین دانشجو، کمتر مطلوب است، چرا که مرتباً باید بچه های کوچک و کالسکه ی آن ها را بیرون و درون واحدها ببرند.

آپارتمان ها کوچک هستند، میان دیوارهای مشترک فاصله وجود داشته و سقف ها کم ارتفاع می باشند (2/26 متر)؛ اما با گنجه های توکار مجهز شده و دارای قفسه بندی و میز کار برای به حداکثر رساندن فضای قابل استفاده هستند. زمینه ی دیوارها به رنگ سفید است، به همراه پارتیشن هایی در آشپزخانه و حمام ها که در فضاهای اصلی، جلو آمده و با رنگ های روشن رنگ شده بودند.

نمای ساختمان ها قسمت کلیدی در بخش طراحی هستند: پنجره های تمام ارتفاع از پنجره های کوچکی که برای تهویه در نظر گرفته شده و به رنگ قرمز و سبز در آمده اند متمایز هستند؛ کریدورها در سمت شمال یا شرقِ نما قرار دارند و بالکن ها در نمای قسمت غربی یا جنوبی قرار گرفته اند. به همراه تراس های پیش آمده در سمت جنوبی و لوورهای سمت غربی که سایه ی قابل کنترلی در مقابل آفتاب ایجاد می کنند. تنوع و غنای نماها، نشان دهنده ی سادگی آرایش فضاهای داخلی نیستند.