تحریریه معماری اَرگان می نویسد : راپاپورت معتقد است مردم قبل از آن‌که به صورتی خودآگاه در مورد یک محیط صحبت کرده یا آن‌را مورد تحلیل و ارزیابی قرار دهند به صورتی ناخودآگاه نسبت به آن حسی پیدا می‌کنند و تصویر کاملی از آن محیط و ویژگی‌هایش در ذهن آن‌ها شکل می‌بندد. به همین دلیل احساس می‌کنند که برخی نواحی شهری یا برخی اشکال خانه‌ها را دوست داشته و یا ندارند. منظور او اینست که انسان‌ها قادرند محیط را با استفاده از اشاره‌ها و نشانه‌های آن معنی کنند.

تحریریه معماری اَرگان می نویسد: میل انسان برای شکل دادن به محیط زیست خود از کجا نشات می‌گیرد و علت آن چیست؟ این یکی از مهم‌ترین پرسش‌های راپاپورت در این کتابش است. او در پاسخ به این سوال، رویکردی ساختارگرایانه اتخاذ کرده و آن را به ویژگی‌های ذهن بشر ربط می‌دهد. این‌که بشر دوست دارد با طبقه‌بندی، جهان بی‌نظم را برای خود منظم کند و ساخت مجتمع‌های زیستی نیز حاصل همین فعالیت ذهنی انسانی است.

به گزارش پایگاه معماری اَرگان:شناخت معماری سنتی ایران با تمام خصوصیات اعجاب‌انگیزش تنها جذاب نیست: ضرورتی است برای هر کس که میلی به پرداختن به معماری دارد. نمی‌توان بی‌توجه از کنار آن گذشت و از دام بی‌خبری جست. معماری ایرانی نه در نام‌ها و ستاره‌ها بل‌که فروتنانه در آثار به جا مانده‌ی خود زنده است و عینیتی است روشن که تمام بناهای ذهنی تقلیدی از غرب در ایران را روسیاه می‌کند. برای گذر از آن چاره‌ای جز شناخت درست و اصولی آن نیست.