به گزارش پایگاه معماری ارگان به نقل معمار باشی:مسعود حبیبی دانش آموخته معماری و متولد دی ماه 1364 است و در نمایشگاه کتاب امسال تهران کتابی را با عنوان “بیست بنا که هر معماری باید بشناسد” با همکاری حسین محمدرسولی ترجمه و توسط نشر پشوتن منتشر کرده است. این گفتگو پیرامون معرفی این کتاب صورت پذیرفته است.

پایگاه معماری ارگان می نویسد: این کتاب به بررسی حقوقی موضوع برج “جهان نما” در اصفهان می‌پردازد که با ورود یونسکو به آن و تاکید این نهاد بین‌المللی بر تخریب چهار طبقه از این برج، بُعد جهانی پیدا کرد. نویسنده در این کتاب کوشیده جنبه‌های معماری و ضوابط شهرسازی برج را نیز لحاظ و در عین حال به این مسئله به عنوان یک پرونده حقوقی در نظام قضایی ایران با موضوعیت حفظ میراث فرهنگی و تاریخی توجه کند.

ارگان معماری به نقل معمار باشی می نویسد: “سفر به مرکز زمین”، عنوان کتابی از ژول ورن است که خواندنش، تخیل کودکانه ام را پر و بال می داد: “یعنی می شود روزی به زیرزمین رفت؟ ممکن است در آن زیر شهری باشد و مردمی و تمدنی؟” آن روزها چه قدر تصور حضور در سطحی زیر سطح معمول زندگی، غیرعادی به نظر می رسید و امروز آن قدر عادی که در تمام طول راهرو طولانی مترو انقلاب، حتی برای لحظه ای این تخیلات کودکانه بازنمی گردند

پایگاه معماری اَرگان می نویسد: امروز نیز دانشجویان و فارغ­‌التحصیلان رشته معماری در پیمودن این مسیر اهتمام می­‌ورزند تا به دِینی که نسبت به این مرز و بوم احساس می­‌کنند، پاسخی شایسته دهند.

تحریریه معماری اَرگان می نویسد : راپاپورت معتقد است مردم قبل از آن‌که به صورتی خودآگاه در مورد یک محیط صحبت کرده یا آن‌را مورد تحلیل و ارزیابی قرار دهند به صورتی ناخودآگاه نسبت به آن حسی پیدا می‌کنند و تصویر کاملی از آن محیط و ویژگی‌هایش در ذهن آن‌ها شکل می‌بندد. به همین دلیل احساس می‌کنند که برخی نواحی شهری یا برخی اشکال خانه‌ها را دوست داشته و یا ندارند. منظور او اینست که انسان‌ها قادرند محیط را با استفاده از اشاره‌ها و نشانه‌های آن معنی کنند.

تحریریه معماری اَرگان می نویسد: میل انسان برای شکل دادن به محیط زیست خود از کجا نشات می‌گیرد و علت آن چیست؟ این یکی از مهم‌ترین پرسش‌های راپاپورت در این کتابش است. او در پاسخ به این سوال، رویکردی ساختارگرایانه اتخاذ کرده و آن را به ویژگی‌های ذهن بشر ربط می‌دهد. این‌که بشر دوست دارد با طبقه‌بندی، جهان بی‌نظم را برای خود منظم کند و ساخت مجتمع‌های زیستی نیز حاصل همین فعالیت ذهنی انسانی است.

به گزارش پایگاه معماری اَرگان:شناخت معماری سنتی ایران با تمام خصوصیات اعجاب‌انگیزش تنها جذاب نیست: ضرورتی است برای هر کس که میلی به پرداختن به معماری دارد. نمی‌توان بی‌توجه از کنار آن گذشت و از دام بی‌خبری جست. معماری ایرانی نه در نام‌ها و ستاره‌ها بل‌که فروتنانه در آثار به جا مانده‌ی خود زنده است و عینیتی است روشن که تمام بناهای ذهنی تقلیدی از غرب در ایران را روسیاه می‌کند. برای گذر از آن چاره‌ای جز شناخت درست و اصولی آن نیست.